در اين جا امام حسين (ع) با گروهي از اهل بيت و فرزندان خود دست به دعا برداشتند، درصورتي كه مانعي نبود كه خود آن حضرت به تنهايي سراغ دعا بروند. پس معلوم مي شود در دعاي دسته جمعي اميدي بيشتر براي استجابت است و رواياتي هم دراين زمينه داريم كه به دو روايت اشاره مي شود.

1 ـ قال أبوعبدالله (ع): «ما من رهط أربعين رجلاً إجتمعوا فدعوا الله عزَّوجل ّ في أمرٍ إلاّ إستجاب الله لهم ؛ امام صادق (ع) مي فرمايد: خداوند دعاي چهل نفر را حتماً مستجاب مي گرداند».

2 ـ عن أبي عبدالله (ع) قال : «كان أبي (ع) إذا حزنه أمرٌ جمع النّساء و الصّبيان ثم ّدعا وأمنوا؛ از امام صادق (ع) نقل شده است كه پدرم هرگاه چيزي او را محزون مي ساخت ، زن و بچه ها را جمع مي فرمود و سپس دعا مي فرمود و آنان آمين مي گفتند».