اگر قرآن در آغاز بزرگ ترين سوره ي خود (بقره) مي فرمايد: الّذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصلوة [1] و همچنين در كوچك ترين سوره ي خود (كوثر) از نماز سخن به ميان مي آورد، امام حسين عليه السلام آن را اقامه مي نمايد. اَشهد انّك قد اقمت الصلوة [2] .

اگر قرآن مي فرمايد: و اركعوا مع الراكعين [3] ، امام حسين عليه السلام نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار مي كند.

اگر قرآن نحوه ي اقامه نماز در ميدان جنگ را به پيامبر صلّي اللّه عليه و آله آموزش مي دهد؛ و اذا كنتَ فيهم فاقمت لهم الصلوة فلتقم طائفةٌ منهم معك... [4] ، امام حسين عليه السلام در ميدان جنگ نماز را اقامه مي فرمايد.

اگر قرآن نماز را به عنوان يك منبع انرژي زاي غيبي معرّفي و مؤمنان را امر به استعانت از آن مي فرمايد: استعينوا بالصبر و الصلوة [5] ، امام حسين عليه السلام نيز در بحبوحه ي جنگ و مشكلات آن، از نماز استعانت مي جويد.

اگر قرآن اقامه ي نماز را در اوّل وقت سفارش مي فرمايد؛ اقم الصلوة لدلوك الشمس [6] ، امام حسين عليه السلام نماز ظهر عاشورا را در اوّل وقت اقامه فرمودند.

اگر حضرت عيساي مسيح عليه السلام تا زماني كه نفس دارند، مأمور به اقامه نماز شده اند؛ و اوصاني بالصلوة و الزكوة ما دمت حيّا [7] ، امام حسين عليه السلام نيز تا آخرين لحظه همراه نماز است.

اگر قرآن از كساني كه تجارت آنها را از نماز غافل نمي سازد، ستايش ‍ مي كند؛ رجال لا تلهيهم تجارة و لا بيع عن ذكر اللّه و اقام الصلوة [8] ، راجع به امام حسين عليه السلام چه بايد گفت كه حتّي حفظ جان هم او را از نماز غافل نساخت.

امام حسين عليه السلام نه تنها خود نماز خواند كه نمازهاي نماز گزاران را نماز كرد. در حديث مي خوانيم: سه چيز موجب قبولي نماز است: حضور قلب، نماز نافله و تربت سيدالشهدا.

امام حسين عليه السلام به خواهرش زينب عليهاالسلام مي فرمايد: در نمازت به من دعا كن.

نماز بايد در جامعه و علني اقامه شود؛ اقيموا الصلوة و امام حسين عليه السلام با انكه مي توانست در خيمه نماز بخواند و با اينكه نمازش شكسته بود، در مقابل جمعيت نماز بپا داشت.

هنگام اقامه ي نماز در ظهر عاشورا، 30 تير به سوي حضرت رها شد، يعني در برابر هر كلمه از حمد و ركوع و سجده تقريبا يك تير به امام پرتاپ شد.

به راستي نماز چيست كه در عصر تاسوعا هنگامي كه به سيد الشهدا عليه السلام پيشنهاد حمله مي شود، حضرت طي چند نوبت گفتگو جنگ را يك روز به تأخير مي اندازند و مي فرمايند: انّي اُحبّ الصلوة و نفرمود: مي خواهم نماز بخوانم، بلكه فرمود: من نماز را دوست دارم. بسياري از ما نماز مي خوانيم، ولي چقدر دوست داريم؟

زراره از امام صادق عليه السلام در باره كعبه پرسيد: دهها سال است كه هرگاه درباره ي حج و كعبه از شما سوال مي كنم، پاسخ جديدي مي دهيد، علم شما به كجا متّصل است؟ امام فرمودند: آيا مي خواهي كعبه اي كه هزاران سال قبل از ادم بوده با چند كلمه اسرارش تمام شود.

اين در حالي است كه كعبه و تمامي اسرار و رموز آن كه امام به آن اشاره فرمودند، تنها قبله ي نماز است و قبله يكي از شرايط نماز!!

امام حسين عليه السلام حاضر مي شود تا بدن مباركشان سوراخ سوراخ شود، ولي ارزش نماز شكسته نشود. سر مقدّس سيد الشهدا بر روي ني قرآن مي خواند، يعني سر از بدن جدا مي شود ولي سر و دل از قرآن جدا نمي شود.

عزادارن حسيني! ظهر عاشورا در هر كجا هستيد، به ياد امام حسين عليه السلام و آخرين نماز كربلاي او، همراه با حضرت مهدي (عجل اللّه تعالي فرجه الشريف) نماز ظهر عاشورا را باشكوه و با اخلاص بپا داريد.