بسم اللّه الرّحمن الرّحيم

الحمدللّه ربّ العالمين و صلّي اللّه علي سيّدنا محمّد و آله اجمعين

سالهاست در فكر ترويج تفسير قرآن هستم و در اين راستا خداوند توفيقاتي مرحمت فرموده است. در سال هشتاد كه از حج برگشتم، پيشنهاد دوستان در ستاد تفسير، مرا در شب و روز عيد غدير به فكر واداشت كه آيا مي توان مسير سخنراني هاي محرم را قرآني كرد، يعني سيماي امام حسين عليه السلام و اهداف آن عزيز را ومسائل كربلا و صحنه هايي كه پيش آمد از جهاد، تصميم، عشق، ايمان، خلوص و شهادت تا نماز، پذيرش عذر و توبه ي حُر تا پيشگامي حضرت در فرستادن فرزندش قبل از ديگران به ميدان نبرد و تا آياتي كه حضرت از آغاز سفر تا كربلا تلاوت فرمودند و تا وفاداري ياران و امثال آن را كه صدها آيه ي قرآن به آن اشاره دارد، در قالب قرآن مطرح كنيم تا محتواي سخنراني ها، قرآن، ولي نمونه هاي عيني و مصاديق آن از كربلا باشد.

با خود گفتم كه اگر قرآن به جاي مسائل ديگر مطرح شود، آثار نوراني خود را در دل ها خواهد داشت و نوعي مهجوريت زدايي از قرآن خواهد بود، به علاوه جمله ي معروف پيامبر صلّي اللّه عليه و آله را كه فرمود: هرگز ميان قرآن واهلبيت من فاصله اي نيست، با تمام وجود لمس خواهيم كرد. انّي تاركٌ فيكم الثّقلين كتاب اللّه و عترتي ما اِن تمسّكتم بهما لن تَضلّوا فاِنّهما لن يفترقا حتّي يَردا عليّ الحوض

گفتم: اگر اين فكر بخواهد پخته و بي عيب مطرح شود، زمان زيادي مي خواهد، ولي از سوي ديگر از دست دادن محرم نيز حيف است. لذا تقريبا در يك شبانه روز آياتي كه با حركت امام حسين عليه السلام ارتباطي داشت در ده گفتار به قلم آوردم كه در هر گفتار حدود ده تا بيست آيه ي مناسب را به دوستان مبلّغ و سخنران ارائه دهم و البتّه آن عزيزان آيات و روايات مشابه را به آن اضافه خواهند كرد و اين مقدمه اي باشد كه كم كم اُنس ما به قرآن بيشتر شود و به رهبران معصوم نزديك تر شويم.

امام رضا عليه السلام فرمود: اگر از هرچه من گفتم سؤال كنيد كه از كدام آيه استفاده كرده ام؟ جواب خواهم داد كه اين سخن من برخاسته از فلان آيه است.

گفتار اوّل برگرفته از كتاب همگامي امام حسين با قرآن و گفتار سوّم را از موسوعه كلمات امام حسين و باقي گفتارها را به لطف خدا خودم نوشتم.

به اميد روزي كه همه ي داستان هاي ما قرآني، استدلال ها قرآني، درسهاي عرفان، اخلاق و عقائد قرآني، مسائل زندگي، اجتماعي، سياسي، اقتصادي و نظامي ما قرآني، روابط بين الملل و حتّي روضه هاي ما با محوريت قرآن و كلمات نوراني اهل بيت پيامبر عليهم السلام (عِدل قرآن) باشد و از نقل خواب ها، تاريخ ها، لفظبافي ها و داستان هاي سست بكاهيم و به سراغ نور واقعي برويم و ديگر شاهد آن نباشيم كه عاشقان امام حسين عليه السلام بهره ي كمي از قرآن ببرند، همان گونه كه گروهي ديگر بهره كمي از اهل بيت عليهم السلام مي برند و عملا شاهد جدايي ميان جلسات حفظ و قرائت قرآن و شبي با قرآن با جلسات عزاداري و هيآت مذهبي باشيم كه كم كم از تاريخ و حماسه ي بسيار مهم كربلا كاسته شود. بايد بدانيم كه روزگاري علامه اميني ها قدس سرّه روي منبر بوده اند و امروز كه قشر تحصيل كرده بيشتري با سؤالات فراوان داريم بايد چگونه باشيم!؟

خدايا! قرآن را نور فكر، عقيده، قلم، بيان و عملِ فرد و جامعه ي ما قرار بده.