در شب عاشورا كه دوسپاه مقابل هم استقرار يافتند، حضرت اباعبدالله عليه السلام به خيمه خواهرش زينب رفت، و براي دلداري و واقع بيني خواهرش توضيح داد.

حديث 428

قال الامام الحسين عليه السلام: ذَكَّرْتُهُمْ فَلَمْ يَذَّكَّرُوا وَوَعَظْتُهُمْ فَلَمْ يَتَّعِظُوا وَلَمْ يَسْمَعُوا قَوْلي، فَما لَهُمْ غَيْرُ قَتلي سَبيلٌ وَلابُدَّ أَنْ تَرَوْني عَليَ الثَّري جَديلاً، وَلكِنْ أُوصيكُنَّ بِتَقْوَي اللهِ رَبِّ الْبَرِيَّةِ وَالصَّبْرِ عَلَي الْبَلِيَّةِ وَكَظْمِ نُزُولِ الرَّزِيَّةِ، وَبِهذا أوْعدَ جَدُّكُمْ، وَلا خُلْفَ لِما أوْعَدَ وَدَّعْتُكُمْ إلهي اَلْفَرْدَ الصَّمَدَ. «وَما ظَلَمُونا وَلكِنْ كانُوا اَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (خواهرم! اين مردم را به ياد خدا خواندم، خدا را بياد نياوردند، پندها دادم پند نگرفتند، و گوش به سخن من ندادند، هم اكنون بجز كشته شدن من هدفي ندارند، و ناچار شما بايد در بهشت زيبا مرا ملاقات كنيد. لكن شما زنان را به ترس از خدا دعوت مي كنم، پروردگار صحراها و پديده ها، و شما را بردباري بر بلاها، و فرو خوردن خشم بهنگام ناملايمات سفارش مي كنم كه جدّ شما رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به آنها سفارش كرد، و خلافي در وعده هايي كه بشما دادند وجود ندارد. سپس فرمود: ما بر آنان ظلم روا نداشتيم، لكن آنان به نفس خويش ستم كردند). [2] .