در روز نهم محرّم، عمر سعد و ديگر سران نظامي تصميم گرفتند كه با يك حمله عمومي كار را يكسره كنند، حركت لشگرها و بالارفتن گرد و غبارها همه را متوجّه خود ساخت، امام حسين عليه السلام برادرش حضرت عبّاس عليه السلام را فرستاد تا علّت حركت سپاه دشمن را بداند.

حديث 425

قال الامام الحسين عليه السلام: يا عبَّاسُ: اِرْكَبْ بِنَفْسي أَنْتَ - يا أَخي - حَتَّي تَلْقاهُمْ فَتَقُولَ لَهُمْ: ما لَكُمْ؟ وَما بَدالَكُمْ؟ وَتَسْأَلْهُمْ عَمَّا جاءَبِهِم؟.

امام حسين عليه السلام فرمود: (برادرم توبه جاي من سوار شو و بنزد اينان برو و به ايشان بگو چيست شما را و چه مي خواهيد؟ و از سبب آمدن ايشان پرسش كن).

حضرت عبّاس رفت و بازگشت و فرمود: مي گويند يا با يزيد بيعت كن و يا آماده نبرد باش.

حضرت اباعبدالله عليه السلام به برادر فرمود:

اِرْجَعْ اِلَيْهِمْ فَاِن اِسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلي غَدْوَةٍ وَتَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِيَّةَ، لَعَلَّنا نُصَلّي لِرَبِّنا اللَّيْلَةَ وَنَدْعُوهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، فَهُوَ يَعْلَمُ أَنّي كُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَتِلاوَةَ كِتابِهِ وَكَثْرَةَ الدُّعاءِ وَالْاِسْتِغْفارِ. [1] .

(بسوي آنان بازگرد و تلاش كن جنگ را به فردا واگذاري تا ما امشب را نماز بخوانيم و به دعا و استغفار بگذرانيم، خدا مي داند من از كساني هستم كه نماز و قرآن خواندن، و زياد دعا كردن، و استغفار را دوست دارم).