امام حسين عليه السلام در تداوم عمل به سنّت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در تمام نمازها قنوت مي خواند و يكي از دعاهايي كه در قنوت مي خواند اين است:

حديث 421

قال الامام الحسين عليه السلام: اَللّهُمَّ مَنْ أوي إِلي مَأْويً فَاَنْتَ مَأْوايَ، وَ مَنْ لَجَأَ إِلي مَلْجَأٍ فَأَنْتَ مَلْجَأي، اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَاسْمَعْ نِدائي، وَأَجِبْ دُعائي، وَاجْعَلْ مَآبي عِنْدَكَ وَ مَثْوايَ، وَاحْرُسْني في بَلْوايَ مِنْ إِفْتِنانِ الْاِمْتِحانِ، وَ لُمَّةِ الشَّيْطانِ، بِعَظَمَتِكَ الَّتي لايَشُوبُها وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتينٍ، وَلاوارِدُ طَيفٍ بِتَظْنينٍ، وَلايَلُمُّ بِها فَرَحٌ حَتّي تَقْلِبَني إلَيْكَ بِاِرادَتِكَ غَيْرُ ظَنينٍ وَلامَظْنُونٍ، وَلامُرابٍ وَلا مُرتابٍ، إِنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (پروردگارا! هركه به پناهگاهي پناه جويد تو پناهم مي باشي، و هر كه به تكيه گاهي پناه گيرد، تو تكيه گاهم مي باشي، خداوندا! برمحمّد و خاندانش دورد فرست، و ندايم را بشنو و دعايم را اجابت فرما، جايگاهم را نزد خودت قرار ده، و در مواضع امتحان مرا از لغزش به جهت آنها و گمراهي به وسيله شيطان بازدار، بحق عظمتت تو كه تكذيب انساني و خيالپردازي در آن مؤثّر واقع نشده و امري از آن خالي نمي باشد، تا اينكه مرا به اراده و مشيّتت بسوي خود بازگرداني بدون آنكه نسبت به تو مشكوك و مظنون بوده و رحمتت را مورد شك و ترديد قرار دهم، بدرستي كه تو مهربانترين مهرباناني).