وقتي ياران امام حسين عليه السلام همه به شهادت رسيدند، امام عليه السلام به پيكرهاي آنان نگريست و به كوفيان نفرين كرد:

حديث 417

قال الامام الحسين عليه السلام: اَللَّهُمَّ اَمْسِكْ عَنْهُمْ قَطْرَ السَّماءِ وَ اصْنَعْهُمْ بَرَكاتِ الْاَرْضِ «اَللَّهُمَّ فَإنْ مَتَّعْتَهُمْ اِلي حينٍ فَفَرِّقْهُمْ فِرَقاً وَاجْعَلْهُمْ طَرائِقَ قِدَداً وَلا تُرْضِ الْوُلاةَ عَنْهُمْ اَبَداً، فَاِنَّهُمْ دَعَوْنا لِيَنْصُرُونا فَعَدَوا عَلَيْنا فَقَتَلُونا. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (خدايا اين مردم ستمگر را از باران رحمت واز بركات زمين محروم كن، و اگر عمر طبيعي به آنان دادي به بلاي تفرقه و جدائي مبتلايشان بگردان، و حكّام و فرمانروايانشان را از آنان خشنود نگردان، و ستيزه و دشمني در بين آنها و حكّامشان برقرار كن كه آنان ما را با وعده نصرت و ياري دعوت كرده سپس به جنگ با ما برخواستند).