محمّد بن أشعث كه در كوفه حضرت مسلم بن عقيل را دستگير و به شهادت رساند در كربلا نيز حضور داشت، شنيد كه امام حسين عليه السلام در دعاي خود از خدا خواست كه حق خاندان پيامبر را از ستمكاران بستاند:

حديث 410

قال الامام الحسين عليه السلام:اَللَّهُمَّ اِنَّا اَهْلُ بَيْتِ نَبِيِّكَ وَذُرِّيَّتُهُ وَقَرابَتُهُ، فاقْصِمْ مَنْ ظَلَمَنا وَ غَصَبَنا حَقَّنا اِنَّكَ سَميعٌ قَريبٌ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (بار الها همانا ما از اهل بيت و فرزندان و نزديكان پيامبر تو هستيم، كساني كه به ما ظلم كردند و حق ما را غصب نمودند مجازات فرما همانا تو بهترين شنوا هستي.)

محمّد بن اشعث فرياد زد و گفت: حسين! تو چه خويشاوندي با محمّد داري؟.

امام عليه السلام اين آيه را خواند:

«اِنَّ اَللَّهَ اصْطَفي آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ اِبْراهيمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَي الْعالَمينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ» [1] .

(همانا خداوند برگزيد آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را به جهانيان، فرزنداني كه يكي پس از ديگري به هدايت انسانها مبعوث شدند.)

آنگاه او را نفرين كرد و فرمود:

اَللَّهُمَّ اَرِ مُحَمَّدَ بْنَ الْاَشْعَثِ ذُلّاً في هذَا الْيُوْمِ لاتُعِزُّهُ بَعْدَ هذَا الْيَوْمِ أَبَداً،

(خدايا امروز به محمّد اشعث ذلّت و خواري را بگونه اي نشان ده كه پس از آن به عزيزش مداري.)

لحظه اي بعد محمّد بن اشعث براي ادرار كردن از لشگر فاصله گرفت و در كنار تپّه اي نشست، عقربي او را زد كه بهمان حال با بدن و عورت برهنه مُرد و عبرت ديگران شد.