در روز عاشورا كه هر لحظه ياوري از ياوران امام حسين عليه السلام بخاك و خون مي غلطيد و محاصره دشمن تنگ تر مي شد، امام عليه السلام رو به آسمان ها با خداي خود از عشق و شور و شيدائي نسبت به شهادت راز و نياز كرد:

حديث 320

قال الامام الحسين عليه السلام: اِلهي وَسَيِّدي وَدَدْتُ اَنْ اُقْتَلَ وَاُحْيِيَ سَبْعينَ اَلْفَ مَرَّةٍ في طاعَتِكَ وَ مَحَبَّتِكَ، سِيَّما إذا كانَ في قَتْلي نُصْرَةُ دينِكَ وَ اِحْياءُ اَمْرِكَ وَ حِفْظُ نامُوسِ شَرْعِكَ، ثُمَّ اِنّي قَدْ سَئِمْتُ الْحَياةَ بَعْدَ قَتْلِ الأحِبَّةِ وَقَتْلِ هؤُلاءِ الْفِتْيَةِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍصلي الله عليه و آله و سلم

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي خداي من، اي بزرگ من، دوست دارم كه هفتاد هزار بار در راه اطاعت و محبّت تو كشته شوم و زنده گردم، بخصوص آنگاه كه كشته شدن من عامل پيروزي دين تو، و زنده شدن فرمان تو، و محفوظ ماندن شريعت تو باشد. چه آنكه من هم اكنون پس از شهادت ياران و اين همه از جوانمردان خاندان محمّدصلي الله عليه و آله و سلم، از زندگي سير گشته ام). [1] .