در دوران كودكي امام حسن و امام حسين عليهما السلام به بازي و گردش رفته و از شهر مدينه خارج شدند، مدّتي گذشت حضرت زهراعليها السلام نگران شد، خبر به پيامبر رسيد، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در جستجوي عزيزان خود از شهر خارج شده آن دو را در كناره كوهي مشاهده كرد كه از خستگي خوابيده اند و مار بزرگي در بالاي سرشان چنبر زده است. رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم سنگي را برداشت تا مار را براند كه مار بحرف آمد و گفت: سلام بر تو اي رسول خدا، من اينجا آمده ام تا از دو فرزندت حراست كنم. آنگاه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم حسن را بر دوش راست و حسين را بر روي دوش چپ خود گذاشت و راه خانه در پيش گرفت كه حضرت جبرئيل براي كمك به پيامبر فرود آمد و حسين را بر دوش خود گرفت. از آن پس امام حسن عليه السلام مي فرمود، مرا بهترين اهل زمين بر دوش گرفت و امام حسين عليه السلام مي فرمود:

حديث 312

قال الامام الحسين عليه السلام: حَمَلَنِي خَيْرُ أَهْلِ السَّماءِ

امام حسين عليه السلام فرمود: (مرا بهترين اهل آسمان بدوش كشيد.)