پس از آنكه امام حسين عليه السلام تصميم نهائي خود را گرفت، و گفتگوهاي مداوم و طولاني بزرگان و شخصيّت ها نتوانست در عزم امام خللي ايجاد كند، امام عليه السلام براي آگاهي حجّاج بيت الله كه از سراسر بلاد اسلامي آمده بودند، سخنراني كرد، و اهداف خود را در قيام عاشورا توضيح داد و از شهادت خود خبر داد و عاشقان شهادت در راه خدا را فراخواند.

1 - سخنراني عمومي و افشاگري ها رجوع شود به حرف خ - خطبه ها شماره 10 (سخنراني در مكّه و خبر از آينده)

2 - سخنراني اخلاقي

در اجتماع ديگري امام حسين عليه السلام براي تذكّر دادن ارزش هاي اخلاقي بپاخاست و سخنراني كرد كه بخشي از آن بشرح زير است:

حديث 284

قال الامام الحسين عليه السلام: اِنَّ الْحِلْمَ زينَةٌ، وَالْوَفاءَ مُرُوءَةٌ، وَالصِّلَةَ نِعْمَةٌ، وَالْاِسْتِكْبارَ صَلِفٌ، وَالْعَجَلَةَ سَفَهٌ، وَالسَّفَهَ ضَعْفٌ، وَالْغُلُوَّ وَرْطَةٌ، وَمُجالَسَةَ اَهْلِ الدِّناءَةِ شَرٌّ، وَمُجالَسَةَ اَهْلِ الْفِسْقِ رَيْبَةٌ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (همانا حلم و بردباري، زينت انسان است، و وفاداري، مروّت انسان، و پيوند با خويشاوندان، نعمت است، و تكبّر، خودپسندي، و شتاب زدگي، نشانه بي عقلي است، و زياده طلبي، هلاكت و نشستن با انسانهاي پَست، شر است، و رفت و آمد با فاسدان، دچار شدن به شك و ترديد است.) [1] .