پس از مرگ معاويه، فشار سياسي، نظامي يزيد بر مخالفان بخصوص حضرت اباعبدالله عليه السلام زياد شد، كه فرمان صادر كرد يا بيعت كنند و يا دستگير و كشته شوند. وليد بن عُتبه، فرماندار مدينه، امام را به دارالحكومه فراخواند، بسياري نگران جان امام حسين عليه السلام بودند و يا فكر مي كردند امام را زنداني كنند امّا آنحضرت تنها نرفت، به برادران و برادرزادگان و شيعيان خود دستور داد لباس رزم بپوشند و شمشيرها را زير لباس پنهان كنند و همراه او باشند.

حديث 249

قال الامام الحسين عليه السلام: كُونُوا بِبابِ هذَا الرَّجُلِ فَإِني ماضٍ إلَيْهِ وَ مُكَلِّمُهُ، فَإنْ سَمِعْتُمْ أَنَّ صَوْتِي قَدْ عَلا وَ سَمِعْتُمْ كَلامي وَ صِحْتُ بِكُمْ فَادْخُلُوا يا آلَ الرَّسُولِ وَاقْتَحَمُوا مِنْ غَيْرِ إذْنٍ، ثُمَّ اشْهَرُوا السُّيُوفَ وَلاتَعْجَلُوا، فَإِنْ رَاَيْتُمْ ما تَكْرَهُونَ فَضَعُوا سُيُوفَكُمْ ثَمَّ اقْتُلُوا مَنْ يُريدُ قَتْلي.

امام حسين عليه السلام فرمود: (همه شما در اطراف درب ورودي منزل وليدبن عُتبه بمانيد، من بسوي او مي روم و با او صحبت مي كنم، پس اگر صداي من بلند شد و شما آن را شنيديد و فرياد كشيدم. پس اي خاندان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم وارد شويد و هجوم بياوريد بدون آنكه اجازه اي لازم باشد، سپس شمشيرها را برهنه كنيد و شتاب نكنيد، اگر چيز ناگواري ديديد آنگاه شمشيرها را فرود آوريد و آنكس را كه مي خواهد مرا بكشد از پاي درآوريد.) [1] .