حضرت اباعبدالله عليه السلام با ياران خود در روز عيد فطر از خيابان هاي مدينه مي گذشتند به جمعي رسيدند كه سرگرم بازي و خنده هاي بلند بودند، امام رو به ياران كرد و با نارحتي اظهار داشت:

حديث 222

قال الامام الحسين عليه السلام: إنّ الله عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْماراً لِخَلْقِهِ، يَسْتَبِقُونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إلي رِضْوانِهِ، فَسَبَقَ فيهِ قَوْمٌ فَفازُوا، وَ تَخَلَّفَ آخَرُونَ فَخابُوا، فَالْعَجَبُ كُلُّ الْعَجَبِ مِنَ الضَّاحِكِ اللاَّعِبِ في اليَوْمِ الَّذي يُثابُ فيهِ الُْمحْسِنُونَ، وَ يَخيبُ فيهِ الْمُقَصِّرُونَ، وَأيْمُ اللهِ لُوْ كُشِفَ الْغِطاءُ لَشَغَلَ مُحْسِنٌ بِاِحْسانِهِ وَ مُسي ءٌ بِاِساءَتِهِ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (همانا خداوند عزيز و بزرگ ماه رمضان را عامل بيداري و حركت بندگان خودش قرار داد تا بسوي بهشت خدا با عبادت و اطاعت پيشي گيرند، برخي در اين ماه از ديگران سبقت گرفتند و رستگار شدند. و برخي ديگر سرپيچي كردند و زيان كار شدند. پس شگفتا! شگفتا! از آنكس كه بسيار مي خندد و به بازي سرگرم است در روزي كه نيكوكاران پاداش خود را مي گيرند، و آنان كه كوتاهي كردند به زيانكاري خود اندوهناكند. سوگند بخدا! اگر پرده ها را بالا بزنند نيكوكاران را سرگرم احسان و بدكاران را سرگرم بدي ها خواهيد ديد.) [1] .