در روزگاراني كه وليد بن عُتبه شراب خوار و حَد خورده، فرماندار مدينه بود، مي خواست اموالي را كه به حضرت اباعبدالله عليه السلام تعلّق داشت به زور و فشار تصاحب كند، چون خود را حاكم مدينه مي دانست. امام حسين عليه السلام قاطعانه پيام داد:

حديث 210

قال الامام الحسين عليه السلام: أُقْسِمُ بِاللهِ لَيُنْصِفَنّي مِنْ حَقّي أَوْ لَآخُذَنَّ سَيْفي ثُمَ لَأَقوُمَنَّ في مَسْجِدِ رَسُولِ اللهِ صلي الله عليه وآله ثُمَ لَأَدْعُوَنَّ بِحِلْفِ الْفُضُولِ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (بخدا سوگند! يا حقّ مرا مي دهد، و يا شمشير خود را برداشته در مسجد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم بپا مي خيزم و آنان كه با من هم سوگند و هم پيمان هستند را به قيام دعوت مي كنم.) [1] .

وقتي ديگر بزرگان و شجاعان مدينه پيام امام حسين عليه السلام را شنيدند آنها نيز گفتند. يا اموال حسين عليه السلام را به او برگردانند و يا ما هم شمشيرها را برداشته به جنگ مسلّحانه روي مي آوريم.

فرماندار مدينه وقتي از شجاعت امام و ياران همراه او با خبر شد، اموال امام عليه السلام را پَس داد.