خداوند بندگان خود را به دعاكردن، و خواستن فرمان داد، و فرمود كه دعاها را به اجابت رساند، امّا پذيرش دعاها شرائطي دارد كه بايد رعايت گردد، شرائط دعا را حضرت اباعبدالله عليه السلام توضيح داد:

حديث 206

قال الامام الحسين عليه السلام: أَما إِنَّهُمْ لَوْ كانُوا دَعَوُا اللهَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَيِّبينَ بِصِدْقٍ مِنْ نِيَّاتِهِمْ وَ صِحَّةِ اِعْتِقادِهِمْ مِنْ قُلُوبِهِمْ أَنْ يَعْصِمَهُمْ، حَتّي لايُعانِدُوهُ بَعْدَ مُشاهَدَةِ تِلْكَ الْمُعْجِزاتِ الْباهِراتِ، لَفَعَلَ ذلِكَ بُجُودِهِ وَ كَرَمِهِ، وَلكِنَّهُمْ قَصَّروُا فَآثَروُا الْهَوَيْنا، وَ مَضَوْا مَعَ الْهَوي في طَلَبِ لَذَّاتِهِمْ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (اگر مردم به هنگام دعاكردن خدا را با نام محمّدصلي الله عليه وآله وسلم و اهل بيت پاك او، با نيّت درست، و با اعتقاد قلبي صحيحي بخوانند، كه پيامبر و خاندانش را نافرماني نكنند پس از مشاهده آنهمه از معجزات و كرامات، خداوند با جود و كَرَم خود، خواسته هاي آنان را مي دهد. لكن مردم كوتاهي كردند نسبت به محمّدصلي الله عليه و آله و سلم و خاندانش عليه السلام و دنياي پست را برگزيدند، و در پي لذّت هاي برخاسته از هواي نفس حركت كردند كه دعاهاي آنان به اجابت نمي رسد.)