و اينك تاريخ تكرار مي شود و يك بار ديگر پس ماندگان آل ابوسفيان و پيروان و ايادي ابوسفيانهاي قرن، براي محو اسلام و خاموش نمودن چراغي كه در اين برهه از زمان در ايران درخشيد و همه ملتها و كشورهاي اسلامي در پرتو آن نيروي تازه اي در خود احساس نمودند، در اولين سالهاي تأسيس جمهوري اسلامي به ايران حمله نمودند.

آري، اينك كه مشغول نگارش اين اوراق هستيم هشت ماه است كه جنگي از سوي حزب بعث عراق بر عليه ايران شروع شده است كه اگر نگوييم در تاريخ دنيا، حداقل در تاريخ دو كشور اسلامي بي سابقه است. اين جنگ كه با حمله هوايي و زميني و دريايي از سوي عراق شروع گرديد در اين مدت چه خسارات جاني و مالي متوجه ايران نموده است. در آينده و در تاريخ به صورت يك فاجعه عظيم براي اسلام و در تاريخ مسلمانان ثبت خواهد گرديد همانگونه كه انقلاب اسلامي ايران به صورت يك رويداد مهم اسلامي به ثبت خواهد رسيد.

ولي آنچه در اين جنگ حائز اهميت است اين است كه اين آل ابوسفيان و شيعيان آل ابوسفيان كه ايمان به خدا و عقيده به روز جزا ندارند، از حريت و آزادگي و از شرف انساني و حيثيت ملي نيز بويي نبرده اند؛ زيرا در اين مدت طولاني كه از اين جنگ مي گذرد، گذشته از كشته شدن هزاران نفر از جوانان و بهترين و پاكترين رزمندگان و گذشته از تعديات و به اسارت گرفتن افراد غيرنظامي و حتي تجاوز به حريم ناموس مرزنشينان و آواره ساختن يك ميليون و نيم ايراني از شهر و ديار خويش، هر روز مواجه هستيم با بمباران شدن شهرهاي ايران و قرار گرفتن بيمارستانها و مدارس و مساجد و افراد غيرنظامي در زير گلوله توپهاي دوربرد و در زير موشكهاي نُه متري عراق، چه افراد بيمار و مجروح كه در اين بيمارستانها در اثر موشكها و گلوله هاي توپ در زير تلهاي خاك دفن مي گردد! و چه اطفال خردسالي كه در مدارس و در اثر بمباران

هواپيماهاي عراقي بدنشان قطعه قطعه مي گردد و چه مادراني كه در سوگ اين اطفال صغير و بي گناه مي نشينند و چه نمازگزاراني كه در ميان مسجد و در صف نماز و در اثر گلوله باران عراقيها در زير آوار مي مانند.

و تأسف بار اينكه دنياي به اصطلاح متمدن! نه تنها در مقابل اين همه وحشيگري و ددمنشي، سكوت اختيار نموده است بلكه اين دشمن انسانيت را با انواع سلاحها تقويت و از نظر مالي و سياسي هر نوع ياري و پشتيباني را انجام مي دهد.

و اين جنگ براي چندمين بار نشان داد كه هنوز هم بشريت در حالت بربريت به سر مي برد و اين همه ادعاي تمدن جز طبلي پر سروصدا و تو خالي چيزي نيست و هنوز هم دنيا به آن مرحله نرسيده است كه به منشور جهاني حسين بن علي عليهما السلام كه از قتلگاه كربلا به جهانيان اعلان نموده جواب مثبت بدهد كه:«اِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِينٌ فَكُونُوا اَحْراراً في دُنْياكُمْ» [1] .

[1] اينک که در آستانه سومين چاپ اين کتاب قرار گرفته‏ايم بيش از 26 ماه از شروع جنگ عراق بر عليه جمهوري اسلامي ايران مي‏گذرد، خوشبختانه در اثر ايمان و شهامت جانبازان اسلام و تلاش پيگير جواناني که در ميان سنگرها شبها به عبادت و راز و نياز با خدا مشغول بوده و روزها سينه خود را براي حفظ اسلام و در مقابل سلاحهاي گوناگون صداميان قرار داده‏اند، آري با شجاعت و دليري اين جانبازان مکتب حسين بن علي - عليهماالسلام - تقريباً همه شهرها و سرزمينهاي تحت اشغال بعثيها از لوث وجودشان پاک گرديده و در حدود پنجاه هزار تن از ارتشيان عراق به اسارت نيروهاي ايران درآمده و رزمندگان ايران براي به دست آوردن حقوق خود و فشار آوردن به استکبار جهاني که از آستين صدام جنايتکار بيرون آمده است، وارد خاک عراق گرديده‏اند و در انتظار سقوط حزب بعث و تشکيل حکومت جمهوري اسلامي در عراق دقيقه‏ شماري مي‏کنيم، به اميد آن روز.