«هَلْ مِنْ ذابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّه، هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخافُ اللَّه فينا، هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو


اللَّهَ فِي اِغاثَتِنا هَلْ مِنْ مُعِينٍ يَرْجُو ما عِنْدَاللَّه فِي اِعانَتِنا [1] رَبِّ اِنْ تكُ حَبَسْتَ عنَّا النَّصرَ مِنَ السَّماء فَاجْعل ذلِكَ لِما هُو خَيرٌ وانتقمْ لَنا واجْعَل ماحَلَّ بنا فِي العاجل ذخيرة لنا في الآجل... هَونٌ عَليَّ ما نَزل بِي انَّه بِعَيْنِ اللَّه» [2] .

ترجمه و توضيح لغات

ذَبّ: دفاع كردن. مُغيث: فريادرس. عاجِل: دنيا. آجِلُ: آخرت. هَوْنٌ: سهل و آسان. بِعَيْنِ اللَّه: كنايه از كمال عنايت و توجه خداوند است.

ترجمه و توضيح

طبري از عقبة بن بشير اسدي نقل مي كند كه روزي به حضور امام پنجم حضرت محمد باقر عليه السلام شرفياب شدم آن حضرت در ضمن سخن به من فرمود: عقبه! ما خاندان پيامبر در پيش شما بني اسد خوني داريم. امام سپس چنين توضيح داد كه: در روز عاشورا يكي از اطفال جدم حسين بن علي عليهما السلام را به دست وي دادند و همين طوري كه طفل در بغل آن حضرت بود يك نفر از افراد قبيله شما (بني اسد) با تير گلوي او را دريد و حسين عليه السلام با دست خود آن خون را گرفت و به هوا پاشيد سپس عرضه داشت:«رَبِّ اِنَّكَ اِنْ...؛ پروردگارا! اگر در دنيا نصر و پيروزي آسماني را از ما گرفتي در عوض، بهتر از پيروزي را در آخرت نصيب ما بگردان و انتقام ما را از اين مردم خونخوار بگير».

خوارزمي اين جريان را مشروح تر و بدون ذكر سند چنين نقل مي كند: پس از كشته شدن ياران حسين بن علي عليهما السلام كه بجز زنان و اطفال و بجز امام سجاد كسي در ميان خيمه هاي او باقي نماند استغاثه آن حضرت بلند شد:

«هَلْ مِنْ ذابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّه...؛ آيا كسي هست كه از حرم پيامبر خدا دفاع كند، آيا خداترسي هست درباره ما خاندان از خدا بترسد، آيا ياري كننده اي هست به اميد خدا بر ما ياري دهد، آيا معين و كمكي هست به ياري ما بشتابد...؟».

خوارزمي گويد: با شنيدن صداي استغاثه امام عليه السلام صداي گريه و ناله زنان و اطفال از


خيمه ها بلند شد، امام عليه السلام به سوي خيمه ها برگشت و فرمود: فرزندم علي را بياوريد تا با وي نيز وداع بكنم و آن طفل صغير در بغل پدرش بود كه حرمله با تير او را به شهادت رسانيد. امام خون گلوي او را گرفت و به سوي آسمان پاشيد و گفت:«اَللّهُمَّ...».

در لهوف مي گويد: امام عليه السلام پس از آنكه خون گلوي فرزندش را به آسمان پاشيد اين جمله را نيز گفت:«هَونٌ عَليَّ ما نَزل بِي اَنَّه بِعَيْنِ اللَّه؛ اين مصيبت نيز بر من آسان است زيرا كه خدا مي بيند».

تذكر: بايد توجه داشت كه به غير از حضرت علي اصغر عليه السلام چهار طفل غير بالغ ديگر به همراه حسين بن علي عليهما السلام در كربلا به شهادت رسيده اند كه كيفيت شهادت آنان مستقلاً يا به طور ضمني در اين كتاب نقل گرديده است:

1 - قاسم بن حسن مجتبي عليه السلام كه در فراز گذشته كيفيت شهادت آن حضرت بيان گرديد.

2 - عبداللَّه بن حسن مجتبي عليه السلام و كيفيت شهادت او در دو فراز بعد خواهد آمد.

3 - محمد بن ابي سعيد: كيفيت شهادت او در ذيل شهادت حضرت علي اكبر عليه السلام تذكر داده شد.

4 - عمربن جناده كيفيت شهادت و سخن حسين بن علي در باره وي در صفحات گذشته مستقلاً نقل گرديد.