«وَيْحَكَ يا عَمْرُو أعَليَّ تُحَرِّضُ النّاس؟ أَنحْنُ مَرَقْنا مِنْ الدّينِ وَاَنْتَ تُقِيمُ عَلَيْه؟ سَتَعْلَمُونَ اِذا فارقَتْ اَرْواحُنا اَجْسادَنا مَنْ اَوْلي بِصَلي النّارِ» [1] .

ترجمه و توضيح لغات

تَحْرِيض: تَرْغيب و تشويق نمودن. مَرَقَ عَنِ الدّين: از دين خارج شد. صَلْي النّار: كشانده شدن بر آتش.


ترجمه و توضيح

يكي از فرماندهان لشكر كوفه به نام «عمروبن حجاج» كه چهارهزار نفر تحت فرمان او بودند، افراد تحت فرماندهي خود را به جنگ با امام تشويق و ترغيب مي نمود و چنين مي گفت:«قاتلوا من مرق عَنِ الدّينِ وَ فَارقَ الْجَماعَةَ؛ بجنگيد، بجنگيد باكسي كه از دين خدا برگشته و از صف مسلمانان بيرون رفته است!!».

امام عليه السلام چون گفتار عمروبن حجاج را شنيد فرمود:«وَيْحَكَ يا عَمْرُو...؛ واي بر تو اي عمرو! آيا مردم را به اين بهانه و اتهام كه ما از دين خدا خارج شده ايم به جنگ و ريختن خون ما تشويق و ترغيب مي كني؟ آيا ما (خاندان پيامبر كه وحي و دين الهي در خانه ما نازل گشته و با استقامت و جهاد افراد خاندان ما استحكام يافته است) از دين خدا خارج گرديده ايم ولي تو كه حق را از باطل نشناختي در دين خدا پابرجا هستي؟ نه، هرگز چنين نيست؛ روزي كه روح از تن ما جدا گرديد، خواهيد فهميد كه چه كسي سزاوار آتش است».