پس از تمام شدن نماز حسين بن علي عليهما السلام در حالي كه به شمشيرش تكيه كرده و در پايش نعلين بود و لباسش را پيراهني ساده و عبايي عربي تشكيل مي داد، رو به طرف مردم ايستاد و خطاب به آنان چنين فرمود:

«اَيُّهَا النّاسُ اِنَّها مَعْذِرَةٌ اِلَي اللَّه وَالَيْكُمْ...؛ مردم! سخنان من اتمام حجت است بر شماها و انجام وظيفه و رفع مسؤوليت در پيشگاه خدا، من به سوي شما حركت ننمودم مگر آنگاه كه دعوتنامه ها و پيكهاي شما به سوي من سرازير گرديد كه ما امام و پيشوا نداريم دعوت ما را بپذير و به سوي ما حركت كن تا خداوند به وسيله تو ما را هدايت و رهبري نمايد. اگر بدين دعوتها وفادار و پايبند هستيد اينك كه من به سوي شما آمده ام بايد با من پيمان محكم ببنديد و در همكاري و همياري با من از اطمينان بيشتري برخوردارم سازيد و اگر از آمدن من ناراضي هستيد حاضرم به محلي كه از آنجا آمده ام


مراجعت نمايم».

سپاهيان حر در مقابل گفتار امام عليه السلام سكوت اختيار كردند و جواب مثبت يا منفي از سوي آنان ابراز نگرديد.

و بدين صورت نماز ظهر با سخنان امام عليه السلام پايان پذيرفت تا وقت نماز عصر فرا رسيد و اين نماز نيز با امامت حسين بن علي عليهما السلام و شركت ياران آن حضرت و سپاهيان «حر» اقامه گرديد و پس از نماز امام عليه السلام به عنوان دومين سخنراني باز هم سخناني ايراد فرمود كه در صفحه آينده ملاحظه مي نماييد.