«بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحيم اَمّا بَعْدُ فَانَّهُ قَدْ اَتانا خَبَرٌ فَظيعٌ قَتْلُ مُسْلِمِ بْنِ عَقيلٍ وَهانِي بن عُرْوَةٍ وَعَبدِاللَّه بْنِ يَقْطُرٍوَقَدْ خَذَلتْنا شيعَتُنا فَمَنْ اَحَبَّ مِنْكُمُ الإنْصِرافَ فَلْيَنْصَرِفْ لَيْسَ عَلَيْهِ مِنّا ذِمامٌ». [1] .

ترجمه و توضيح لغات

فَظيعٌ: ناخوشايند. خَذَلَهُ: دست از ياري وي كشيد. انْصِراف: برگشتن. ذِمامٌ:


حَق، پيمان.

ترجمه و توضيح

قافله امام عليه السلام پس از منزل «شقوق» وارد منزل «زباله» گرديد و در اين منزل بود كه از جريان قتل مسلم و هاني و عبداللَّه بن يقطر [2] رسماً و به وسيله نامه اي كه يكي از طرفداران آن حضرت در كوفه براي امام ارسال نموده بود اطلاع يافت و امام در ميان يارانش در حالي كه نامه را به دست گرفته بود چنين فرمود:«اَمَّا بَعْدُ فَقَدْ اَتانا خَبَرٌ فَظيعٌ...؛ خبر بس تأثرانگيزي به ما رسيده است و آن كشته شدن مسلم بن عقيل و هاني بن عروه و عبداللَّه بن يقطر است و شيعيان ما دست از ياري ما برداشته اند و اينك هريك از شما كه بخواهد، در برگشتن آزاد است و از سوي ما حقي بر گردنش نيست».