«اِنّ الأمْرَ للَّهِِ يَفْعَلُ مايَشاءُ وَرَبُّنا تَبارَكَ هُوَ كُلَّ يَوْمٍ فِي شَأنٍ»




فَاِنْ تَكُنِ الدُّنْيا تُعَدُّ نفَيسَةً

فَانّ ثَوابِ اللَّه اَعْلا وَاَنْبَلُ



وَاِنْ تَكُنِ الاَمْوالُ لِلتَّرْكِ جَمْعُها

فَما بالُ مَتْروكٍ بِهِ الْمَرءُ يَبْخَلُ



وَاِنْ تَكُنِ الاَرْزاقُ قِسْماً مُقَّسماً

فَقِلَّةُ حِرْصِ الْمَرْءِ فِي الْكَسْبِ اَجْمَلُ



وَاِنْ تَكُنِ اْلاَبْدانُ لِلْمَوْتِ اُنْشِأتْ

فَقَتْلُ اِمري ءٍ بِالسَّيْفِ فيِ اللَّه افضلُ



عَلَيْكُمْ سَلامُ اللَّه يا الَ اَحْمَدَ

فَاِنِّي اَراني عَنْكُمُ سَوْفُ اَرْحَلُ [1] .



ترجمه و توضيح لغات

نَفيس و نَفيسه: پربها. اَنْبَلْ: اَفضل. بال: حال

ترجمه و توضيح

امام عليه السلام كه با نزديك شدن به محيط عراق هر روز با افراد مختلف ازمردم كوفه و عراق مصادف مي گرديد پس از پشت سر گذاشتن منزل «ثعلبيه» و با ورود به منزل ديگري به نام «شقوق» با مردي كه از سوي كوفه مي آمد مواجه و از وي چگونگي اوضاع كوفه و افكار مردم آنجا را پرسيد.

آن مرد عرضه داشت يابن رسول اللَّه! مردم عراق در مخالفت شما متحد و هماهنگ گرديده و بر جنگ با شما هم پيمان شده اند.

امام عليه السلام در پاسخ وي فرمود:«اِنَّ اْلاَمْرَللَّه يَفْعَلُ مايَشاءُ...».

«پيشامدها از سوي پروردگار است و آنچه خود صلاح بداند انجام مي دهد و خداي بزرگ هر روز (به مقتضاي زمان) اراده خاصي دارد».

امام عليه السلام سپس اشعاري را كه ذكر گرديد خواند:

«زندگي اين جهان گرچه از نظر عده اي نفيس و پربهاست ولي خانه پاداش و جزا بالاتر و پربهاتر است.

و اگر جمع آوري مال و ثروت براي اين است كه بايد يك روز از آن دست برداشت پس مرد نبايد براي چنين ثروتي بخل ورزد.


و اگر روزيها مقدر و تقسيم شده است پس مرد در كسب ثروت هرچه كم آزتر باشد بهتر است.

و اگر اين بدنها براي مرگ آفريده شده است پس كشته شدن مرد در راه خدا چه بهتر.

درود بر شما اي خاندان پيامبر! كه من به اين زودي از ميان شما خواهم رفت».