از اين گفتار امام مطالب زيادي را مي توان استفاده نمود ولي با توضيحي كه قبلاً داده شد در اين سخن يك مطلب بيش از هرچيز ديگر جلب توجه مي كند و آن وجود يك قاعده كلي در سخن امام است كه مي توان آن را قاعده «اهل البيت ادري بمافيه» ناميد كه صاحب خانه به وضع خانه از ديگران آشناتر است و از همين قاعده در حل اختلاف و دوگانگي كه پس از وفات پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم در ميان مسلمانان به وجود آمده است بهره برداري نمود.

توضيح اينكه: اين دو مكتب يعني تشيع و تسنن در اصول و فروع اسلامي فراوان و


بيش از شمارش با هم موافق و همعقيده مي باشند مانند توحيد، نبوت، معاد، قرآن، قبله، نماز، زكات، حج و مسائل كلي ديگر. ولي در بعضي از مسائل فرعي و همچنين در بعضي از مسائل اصولي ديگري مانند امامت، اختلاف نظر دارند كه اگر پرده هاي تعصب به كنار رود مي توان با تفاهم و تحقيقات علمي و تحليلها و بررسيهاي كامل به اتحاد كامل دست يافت و اين دو مكتب را به يك مكتب اصيل كه خواست خدا و پيامبر است برگرداند.

ولي آيا در اين چند مسأله مورد اختلاف حق با كيست سؤالي است كه پاسخهاي مختلف و فراواني دارد؛ پاسخهاي كلي و پاسخهاي اختصاصي و يكي از پاسخهاي كلي آن همان قاعده «اهل البيت ادري بمافيه» است كه از گفتار امام عليه السلام به دست مي آيد كه شيعه تمام عقايد و احكام مذهبي، اصول و فروع ديني خود را از خاندان وحي و از طريق «اهل البيت» از پيامبر اسلام و سرچشمه علوم اسلامي فرا گرفته و مكتب تشيع در واقع همان مكتب وحي و مكتب اهل بيت است كه خداوند متعال بدينگونه معرفي شان فرموده است:«اِنَّما يُرِيدُاللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الْرِّجْسَ اَهْلَ البَيْتِ وَيُطَهِّركُمْ تَطْهيراً» [1] .

و اما مكتب تسنن عقايد و احكام خود را از غير اهل خانه اش فرا گرفته است. شيعه در عقايد خود درباره توحيد و معاد به اميرمؤمنان و خاندان وي متكي است و اهل سنت به ابوهريره و راوياني مانند وي. شيعه احكام فقهي خود را از امام باقر و امام صادق عليهما السلام فرا گرفته و اهل سنت از ابوحنيفه و امام مالك و شافعي و...

و اين است آنچه ما از گفتار امام مي فهميم:«يا اَخا اَهْلِ الْكُوفَةِ مِنْ عِنْدِنا مُسْتَقَي الْعِلمِ اَفَعَلَمُوا وَجَهِلْنا؟ هذا مِمَّا لايَكُونُ»