اينك بايد ديد اين پيش بيني امام درباره مردم كوفه كي و چگونه و با دست چه كسي تحقق پذيرفت، اين چه كسي بود كه بر اين مردم مسلط شد و آنان را آنچنان به ذلت و خواري كشانيد كه ذليلترين همه اقوام و ملل گرديدند.

همان گونه كه امام عليه السلام فرمود پس از جريان عاشورا مردم كوفه بجز يك دوران موقت روي خوشي و آرامش نديدند؛ زيرا بلافاصله گروهي از مردم اين شهر به عنوان توابين قيام كردند و پس از مدتي، جريان خروج مختار پيش آمد و... كه همه اين جريانات همراه با قتل و خونريزي و موجب قلق و اضطراب مردم كوفه و در نهايت به مجازات كساني كه در كربلا بودند منجر گرديد و اين اضطرابها در طول تاريخ خلافت بني اميه و قسمت مهمي از تاريخ خلافت عباسيان در عراق و مركز آن كوفه استمرار و ادامه داشته است كه امام فرمود:«لا تُرْضِ الْولاةَ عَنْهُمْ اَبَداً».

ولي بدترين دوراني كه بر مردم كوفه گذشت و تلخترين روزهايي كه تاريخ كوفه به ياد دارد عبارت است از دوران بيست ساله اي كه حجاج بن يوسف ثقفي فرمانرواي مطلق العنان عراق - به ضميمه قسمتي از ايران - گرديد كه در دوران حكومتش (95 - 75ق) مردم عراق به خصوص مردم كوفه را آنچنان تحت فشار قرار داد و آنچنان در دل آنان رعب و وحشت ايجاد نمود و به قدري آدم كشت و به قدري زنداني و شكنجه نمود و آنچنان اين مردم را به خواري و ذلت و تباهي و روسياهي


كشيد كه نمي توان تعبيري گوياتر از «اَذَلَّ مِنْ فِرامِ المَرْأَةَ» بر آن پيدا نمود.