«اَمَّا بَعْدُ: فَقَدْ وَرَدَ عَلَيَّ كِتابُ مُسْلِمِ بنِ عَقيل يُخْبِرُني بِاجْتِماعِكُمْ عَلي نَصْرِنا وَالطَّلَبِ بِحَقِّنا فَسَأَلْتُ اللَّهَ اَنْ يُحْسِنَ لَنَا الصُّنْعَ وَيُثيبَكُمْ عَلي ذلِكَ اَعْظَمَ الأَجْرِ وَقَدْ شَخَصْتُ اِلَيْكُمْ مِنْ مَكَّةَ يَومَ الثّلاثاءِ لَِثمانٍ مَضَيْنَ مِنْ ذي الْحِجَّةِ فَإذا قَدِمَ عَلَيْكُمْ رَسُولي فَانْكَمِشُوا في اَمْرِكُمْ فَاِنِّي قادمٌ في اَيّامي هذِهِ» [1] .

ترجمه و توضيح لغات

صُنعَ (به ضمّ و كسر صاد): آنچه انجام مي پذيرد. يُثيِبُ (از اَثابَهُ اِثابَةً): جزاي نيك دادن. شَخَصْتُ:(از شخوص): حركت نمودن. ثَلاثاءِ: سه شنبه. اِنْكِماش: سرعت نمودن، به سرعت به كارها سروسامان بخشيدن. قُدُوم: وارد شدن مسافر.

ترجمه و توضيح

وقتي حسين بن علي عليهما السلام در مسير خود به سوي كوفه به منزلي به نام «حاجر» وارد گرديد اين نامه را خطاب به مردم كوفه و در پاسخ نامه مسلم بن عقيل نگاشت و به وسيله قيس بن مسهر صيداوي به آنان ارسال داشت:

«اما بعد: نامه مسلم بن عقيل را كه مشعر به اجتماع و هماهنگي شما در راه نصرت و ياري ما خاندان و مطالبه حق ما بود دريافت نمودم از خداوند مسئلت دارم كه آينده همه ما را به خير و شمارا موفق و در اين اتحاد و اتفاق بر شما ثواب و اجر عظيم عنايت فرمايد.

من هم روز سه شنبه هشتم ذيحجه از مكه به سوي شما حركت نموده ام با رسيدن پيك من، شماها به كارهاي خويش به سرعت سروسامان بخشيد كه خود من نيز در اين


چند روزه وارد خواهم گرديد».