و باز سؤال ديگر (و يا سؤال پيش به تعبير ديگر) در اين رابطه مطرح است و آن اينكه شهادت حسين بن علي عليهما السلام قبلاً پيش بيني و خبر داده شده بود و طبق همان پيش بيني و اخبار قبلي انجام گرفته و همانگونه كه در سؤال اول اشاره گرديد با اين مقدمه شهادت آن حضرت چندان فضيلتي به همراه ندارد.

پاسخ آن به طور خلاصه اين كه: بلي خداوند مي دانست كه حسين بن علي عليهما السلام به اين فرمان بزرگ الهي با اراده و اختيار خويش اطاعت خواهد نمود و همه آنچه را كه غير خداست فداي راه خدا خواهد كرد و در مقابل حكم الهي تخلف نخواهد ورزيد لذا قبلاً همين موضوع را به پيامبرش خبر داده بود ولي اين علم خدا و اين اخبار قبل از حادثه كربلا كوچكترين تأثيري در اجبار و سلب اختيار از امام حسين عليه السلام ندارد؛ زيرا به عنوان مثال اگر ما يكي از اوامر خدا را با اراده و اختيار خود انجام مي دهيم مثلاً نماز


بجا مي آوريم اگر خداوند همين عمل ما را كه از اول مي دانست به پيامبرش نيز اطلاع مي داد، آيا اين اخبار كوچكترين تأثيري در اراده و عمل ما داشت؟ و آيا اين علم خدا كه با خبر دادن به پيامبرش توأم گرديده از ما سلب اراده و اختيار مي نمود و ما را به انجام آن نماز مجبور مي ساخت؟ نه، هرگز.

خلاصه: علم و پيش بيني خداوند علت و انگيزه به وقوع پيوستن عملي نيست بلكه خبر دادن از واقعيتي است كه با اراده و اختيار يك انسان در آينده و در خارج تحقق خواهد پذيرفت و يا با اراده و اختيار همين انسان به مرحله عمل نخواهد رسيد.

و اين علم توأم با اظهار و اعلان نسبت به انجام وظيفه و ايفاي مسؤوليت اختصاص به حسين بن علي عليهما السلام ندارد بلكه خداوند متعال در مورد ساير انبيا و اوليا نيز كه از نظر انجام وظيفه در آنان علم و آگاهي داشت كه در آينده با اراده و اختيار خويش از عهده چنين مسؤوليتي برخواهند آمد همه و يا قسمتي از آن را به پيامبران خبر داده و از فداكاري و از خودگذشتگي آنان به عنوان تقدير آگاهشان ساخته است.

«وَبَعْدَ اَنْ شَرَطْتَ عَليْهِمُ الزُّهْدَ في دَرجاتِ هذِهِ الدُنْياَالدَّنِيَّةِ وَزُخْرُفِها وَزِبْرُجها فَشَرَ طُوا لَكَ ذلِكَ وَعَلِمْتَ مِنْهُمُ الوَفاءَ به فَقَبِلْتَهُمْ وَقَرَّبْتَهُمْ وَقَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّكْرَ الْعَليَّ والثَّناءَ الْجَلِيَّ» [1] .