ولي ابن زبير از اين گفتار و هشدار امام عليه السلام متنبه نگرديد و موجب شد كه در آينده نه چندان دور - به فاصله سيزده سال - خانه خدا در دو مرحله سنگ باران گردد و در آن، آتش سوزي و خرابي به وجود آيد و بدين گونه پيش بيني اميرمؤمنان عليه السلام و حسين


بن علي عليهما السلام صورت تحقق پذيرفت.

مرحله اول: سه سال پس از شهادت حسين بن علي عليهما السلام روز سوم ربيع الاول سال 64 بود؛ زيرا ابن زبير كه حاضر نبود با يزيد بيعت كند لشكريان او پس از جنگ «حره» و كشت و كشتار و غارت مردم مدينه براي سركوبي ابن زبير به مكه حركت كرده و اين شهر را به محاصره خويش درآوردند و چون ابن زبير براي حفظ جانش به كعبه پناهنده شده بود حلقه محاصره را تنگ تر كرده و از بالاي كوه ابوقبيس داخل مسجدالحرام و خود كعبه را با منجنيق ها سنگباران نمودند و پارچه هاي مشتعل را به كعبه پرتاب كردند كه در اثر اين سنگباران قسمتي از خانه كعبه خراب و پرده و سقف كعبه و شاخهاي قوچي كه به جاي ذبح حضرت اسماعيل از بهشت آمده بود آتش گرفته و از بين رفت و در گرماگرم اين حمله خبر مرگ يزيد به مكه رسيد و لشكريانش متفرق گرديدند و ابن زبير خانه كعبه را ترميم و تجديد بنا نمود.

مرحله دوم: پس از مرگ يزيد، ابن زبير مردم را به بيعت خويش دعوت نموده و تدريجاً گروهي با وي بيعت كردند تا در سال 73 در دوران خلافت عبدالملك حجاج بن يوسف مأمور سركوبي ابن زبير گرديد و با چند هزار نفر شهر مكه را به محاصره خويش درآورد. در اين محاصره نيز كه چند ماه به طول انجاميد ابن زبير به كعبه پناهنده گرديد و بالأخره به دستور حجاج از پنج نقطه شهر به وسيله منجنيق داخل مسجدالحرام سنگباران شد و خرابيهايي در كعبه به وجود آمد و بنابه نقل بعضي از مورخين به طور كلي ويران گرديد و ابن زبير در اين جنگ كشته شد و حجاج بن يوسف كعبه را مجدداً بنا نمود [1] .