و اين بود سخن حسين بن علي عليه السلام و درد دل ريحانه ي رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله و شقشقيه ي فرزند امير مؤمنان عليه السلام و جگر گوشه ي فاطمه زهرا عليهاالسلام؛ نه تنها سخن حسين بن علي بلكه سخن همه انبيا و درد دل همه ائمه و اولياي خداست. سخن حضرت ابراهيم و سخن حضرت موسي است، سخن حضرت مسيح و سخن خاتم پيامبران است. سخن امير مؤمنان و امام مجتبي و سخن بقيه ي امامان و پيشوايان معصوم است. علاوه بر آن پاسخ عملي بر اين سخن را نيز انبيا و ائمه ي هدي داده اند و لبيك گويان بر اين نداي حيات بخش در طول تاريخ، پيامبران و پيشوايان بوده اند.

آري آنان هم منادي بودند و هم لبيك گو، هم مخاطب و گوينده بودند و هم مخاطب و شنونده، هم نهيب زدند و هم حركت كردند، هم دعوت كردند و هم اجابت نمودند، و در اين راه تا آن جا استقامت ورزيدند كه رفتن در ميان آتش را با آغوش باز پذيرا گرديدند ولي


سرانجام بر نمروديان متمرد، فايق آمدند و اساس توحيد را بنا نهادند و چندان پيش رفتند تا دشمن را به ميان امواج دريا فرستادند و ملتي را از بردگي و ذلت نجات دادند و تا آن جا بر سر پيمان خود وفادار ماندند تا سرهاي بريده شان در ميان طشت و در مقابل دشمن، شعار پيروزي خون بر شمشير را سر داد .

و بالاخره اين افتخار بزرگ نصيب جهان شيعه گرديد كه ائمه و پيشوايانشان به نوشته ي امام راحل قدس سره در راه تعالي دين اسلام و در راه پياده كردن احكام قرآن كريم كه تشكيل حكومت عدل يكي از ابعاد آن است در حبس و تبعيد به سر برده و عاقبت در راه براندازي حكومتهاي جائرانه و طاغوتيان زمان خود شهيد شدند» [1] و تا آن جا كه شرايط و امكانات ايجاب مي نمود مسلحانه به مصاف دشمن شتافتند كه جنگ مسلحانه ي خونين امير مؤمنان عليه السلام در مقابل دشمنان اسلام در سه جنگ بزرگ، و قيام دو فرزندش امام مجتبي و حسين بن علي در مقابل طاغوتهاي دوران خويش معاويه بن ابي سفيان و يزيدش بن معاويه از برگهاي زرين تاريخ اسلام و تاريخ بشر است.