حضرت ابوجعفر، باقرالعلوم صلوات اللّه و سلامه عليه حكايت فرمايد بر اين كه جدّ بزرگوارش، امام حسين عليه السّلام پس از آن كه به صحراي كربلا وارد شد، در جمع اصحاب و ياران خود چنين اظهار داشت: روزي در حضور جدّم، رسول اللّه صلّي اللّه عليه و آله بودم كه فرمود: اي فرزندم! بعد از من، تو را به سوي عراق سوق مي دهند، به سرزميني كه پيامبران الهي و جانشينان آن ها (عليهم السّلام) وارد آن سرزمين شده اند.

در آن سرزمين، تو و اصحاب و ياران تو را شهيد مي نمايند؛ ولي سوزش و درد زخم هاي شمشير را درك نخواهيد كرد و همان طوري كه آتش براي حضرت ابراهيم عليه السّلام سرد و دلنشين گرديد، نيز زخم هاي شمشير و جراحات آن نيز بر بدن شما بي تاثير است و آن را حسّ نمي كنيد.

امام حسين عليه السّلام افزود: پس اي ياران باوفا! شما را بشارت باد كه اگر كشته شديم، بر جدّم رسول اللّه وارد مي شويم.

و من به مقدار زماني كه خداوند بخواهد - در عالم برزخ - مي مانم؛ و چون امام زمان، قائم آل محمّد صلوات اللّه عليه ظهور و قيام نمايد، اوّلين شخصيّتي كه قبرش شكافته شود و از درون آن بيرون آيد، من هستم و همزمان نيز اميرالمؤمنين عليّ عليه السّلام از قبر خارج خواهد شد.

پس از آن لشكري انبوه از آسمان بر من نازل مي شوند كه تاكنون هرگز قدم بر زمين ننهاده باشند.

همچنين جبرئيل، ميكائيل و إسرافيل عليهم السّلام هر يك به همراه لشكري نزد من وارد مي شوند.

سپس من به همراه جدّم حضرت محمّد، رسول خدا و عليّ بن ابي طالب خليفه اش و برادرم حسن مجتبي صلوات اللّه عليهم در مكاني گرد هم جمع مي شويم.

و آن گاه جدّم، حضرت محمّد صلّي اللّه عليه و آله پرچم خود را به اهتزاز در خواهد آورد؛ و سپس آن را به همراه شمشير خود تحويل حضرت قائم، امام زمان صلوات اللّه عليه مي دهد و با همين وضعيّت مدّت زماني را خواهيم ماند.

بعد از آن، خداوند متعال در ميان مسجد كوفه چشمه اي از روغن و چشمه اي از شير و چشمه اي از آب ظاهر مي گرداند.

و در آن هنگام اميرالمؤمنين عليّ عليه السّلام سلاح رسول اللّه صلّي اللّه عليه و آله را به دست من مي دهد و مرا به شرق و غرب عالم مي فرستد تا در هر كجا دشمني از دشمنان خدا باشد، او را به هلاكت رسانم.

و هر كجاي جهان، بُتي باشد سرنگون سازم تا آن كه وارد هندوستان مي شوم و آن را فتح مي كنم.

و نيز حضرت دانيال و حضرت يوشع عليهماالسّلام به همراه اميرالمؤمنين صلوات اللّه عليه، خارج شوند و گويند: همانا خدا و رسولش راست گفته اند؛ و هنگام وعده الهي فرا رسيده است.

پس خداوند متعال هفتاد مرد جنگي به همراه آن دو پيغمبر بسيج مي نمايد تا تمام قاتلين و دشمنان خود را نابود و هلاك نمايند تا آن كه سرزمين روم را فتح كنند و در قلمرو حكومت اسلامي در آيد.

سپس امام حسين عليه السّلام در ادمه فرمايشاتش افزود: بعد از آن، به من مامورّيت داده مي شود كه تمام حيوانات نجس و پليد را نابود كرده و زمين را از تمام پليدي ها پاك سازم تا تنها چيزهاي خوب و مفيد باقي بماند.

سپس دين مبين اسلام را بر تمام يهود و نصاري و ديگر ملل و اديان و مذاهب عرضه مي كنم؛ و چنانچه پذيراي آن باشند آزاد خواهند بود وگرنه خون آن ها ريخته خواهد شد.

و تمام افراد مريض، نابينا و فلج به بركت ما اهل بيت عصمت و طهارت، شفا مي يابند.

و بركت و رحمت الهي، همه جا را فرا خواهد گرفت.

و تمام درختان، حدّاكثر ثمر و ميوه خود را به بار مي آورند و حتّي در زمستان ميوه تابستان و در تابستان ميوه زمستان به دست مي آيد.

و اين وعده الهي است كه فرمود:

«وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُري آمَنُوا وَاتَّقَوا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتِ مِنَ السَّماءِ وَالاَْرْضِ وَلكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ».

يعني؛ چنانچه تمام شهرها و ديار ايمان آورند و تقواي الهي پيشه نمايند، ما نيز بركات زمين و آسمان را بر آن ها ظاهر مي سازيم.

وليكن دروغ گفتند و آنان به كيفر و نتيجه اعمالشان، مجازاتشان را خواهند ديد.

سپس خداوند به وسيله ما اهل بيت، كرامت و عظمت خود را براي شيعيان ما ظاهر مي سازد؛ و ديگر چيزي بر آن ها مخفي و پوشيده نمي باشد. [1] .