مرحوم قطب الدّين راوندي در كتاب خود موسوم به خرائج و جرائح نقل كرده است:

روزي پيامبر اسلام صلّي اللّه عليه و آله در محلّي نشسته بود و اطراف آن بزرگوار، امام عليّ، حضرت فاطمه، حسن و حسين عليهم السّلام گرد آمده بودند.

در اين هنگام، رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله به ايشان خطاب كرد و فرمود: چگونه ايد در آن هنگامي كه هر يك از شما از يكديگر جدا و پراكنده گردد؛ و قبر هر يك در گوشه اي از زمين قرار گيرد؟

حسين عليه السّلام لب به سخن گشود و اظهار داشت: يا رسول اللّه! آيا به مرگ طبيعي مي ميريم، يا آن كه كشته خواهيم شد؟

حضرت رسول صلّي اللّه عليه و آله در پاسخ فرمود: اي پسرم! همانا شما مظلومانه كشته خواهيد شد.

و سپس افزود: و ذراري شما در روي زمين پراكنده خواهند شد.

حسين عليه السّلام سؤال نمود: يا رسول اللّه! چه كسي ما را خواهد كشت؟

حضرت رسول صلوات اللّه عليه در پاسخ فرمود: شرورترين افراد، شما را به قتل مي رسانند.

حسين عليه السّلام همچنين سؤال كرد: آيا كسي به زيارت قبور ما خواهد آمد؟

رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله فرمود: آري، عدّه اي از - مردان و زنان - امّت جهت زيارت شما بر سر قبور شما مي آيند، و با آمدنشان بر مزار شما، مرا خوشحال مي نمايند.

و چون قيامت بر پا شود من در صحراي محشر حاضر خواهم شد، و آن هائي را كه به زيارت قبور شماها آمده باشند شفاعت مي كنم؛ و از شدايد و سختي هاي قيامت نجاتشان خواهم داد. [1] .