در يكي از روزها شخصي از انصار به حضور مبارك امام حسين عليه السّلام رسيد و خواسته و نياز خود را بدين مضمون روي كاغذي نوشت: اي سرورم! اي ابا عبداللّه! من به فلان شخص مبلغ پانصد دينار بدهكار هستم و توان پرداخت آن را ندارم، چون تنگ دست بوده از لحاظ مالي، سخت در مضيقه مي باشم.

پس از آن كه امام حسين عليه السّلام نامه او را قرائت نمود، يك هزار دينار تحويل وي داد و او را موعظه نمود و اظهار داشت: در تمام حالات سعي كن، خواهش و خواسته خود را فقط به يكي از سه شخص بگو و از او تقاضا كن:

1 - اين كه سعي كن خواسته ات را از كسي تقاضا نمايي كه مؤمن و مورد اطمينان باشد.

2 - با مروّت و جوانمرد باشد، كه حتّي الا مكان نااميدت نكند.

3 - داراي حسب و نسب شريفي باشد، كه تو را سبك نشمارد، بلكه برايت اهميّت و ارزش قايل شود.

امّا دين دار مؤمن، ايمانش سبب مي شود كه خواسته و خواهش تو را برآورده نمايد.

و امّا كسي كه حسب و نسب درستي داشته و جوانمرد باشد، هرگز روي تو را زمين نمي اندازد و به هر شكلي كه باشد آبروي تو را حفظ و خواسته ات را برآورده مي كند. [1] .

همچنين آورده اند:

روز عاشورا، برخي از افراد بر پشت امام حسين عليه السّلام اثراتي را مشاهده كردند.

پس موضوع را براي فرزندش، امام سجّاد زين العابدين عليه السّلام بازگو كردند و علّت آن را جويا شدند؟

حضرت سجّاد عليه السّلام پاسخ داد: اين اثرها به اين جهت است كه پدرم سلام اللّه عليه، كيسه هاي آرد، خرما و... را بر پشت خود حمل مي نمود و درب منازل خانواده هاي بي سرپرست و تهي دستان و بيوه زنان و يتيمان مي برد و شخصاً تحويل آن ها مي داد. [2] .