در يكي از روزها امام حسين عليه السّلام از محلّي گذشت و عبورش به عدّه اي از فقراء و تهي دستان افتاد، كه سفره ناني پهن كرده و مشغول خوردن غذا بودند.

هنگامي كه آن افراد حضرت را مشاهده كردند او را براي خوردن غذا دعوت نمودند.

و حضرت دعوت آنان را پذيرفت؛ و چون در كنار آن ها نشست، پس از لحظه اي فرمود: چنانچه خوراك شما صدقه نمي بود، حتما با شما غذا مي خوردم. [1] .

سپس امام حسين عليه السّلام در ادامه فرمايشاتش افزود:

هنگامي كه غذايتان را ميل نموديد، بلند شويد تا با همديگر به منزل ما رويم؛ و ميهمان من باشيد.

آن ها هم دعوت امام عليه السّلام را اجابت كردند و چون وارد منزل شدند؛ حضرت آن ها را مورد لطف و احترام قرار داد؛ و تعدادي لباس به همراه مقداري پول نقد به هر يك از آن ها پرداخت نمود. [2] .