صفيّه، دختر عبدالمطلّب گويد:

هنگامي كه حسين عليه السّلام تولّد يافت، رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله فرمود: اي عمّه! نوزادم را نزد من بياور، كه خداوند او را نظيف و تميز گردانيده است.

هنگامي كه نوزاد را خدمت پيامبر خدا آوردم، حضرت او را تحويل گرفت؛ و زبان خود را در دهان نوزاد قرار داد و نوزاد آن را همچون شير و عسل مي مكيد و ميل مي نمود؛ و سپس حضرت رسول در گوش راست نوزادش اذان؛ و در گوش چپش اقامه گفت.

پس از آن، جبرئيل عليه السّلام نازل شد و اظهار داشت:اي محمّد! خداوند متعال تو را سلام مي رساند و مي فرمايد: نام اين نوزاد را «حسين»، همچون «شُبير» فرزند هارون قرار ده.

و روز هفتم ولادت، حضرت رسول صلّي اللّه عليه و آله براي نوزاد دو گوسفند عقيقه و قرباني نمود، همچنين موهاي سر نوزاد را تراشيد و هم وزن آن به فقراء، نقره صدقه داد و فرمود: در همين روز هفتم سنّت ختنه را جاري كنيد.

امام جعفر صادق عليه السّلام فرمود: زماني كه حضرت ابا عبداللّه الحسين سلام اللّه عليه تولّد يافت، خداوند به خازن دوزخ خطاب نمود: به احترام نوزاد محمّد صلّي اللّه عليه و آله آتش را بر اهلش خاموش گردان؛ و همچنين به مَلَك مسئول بهشت وحي فرستاد: به جهت نوزاد محمّد صلّي اللّه عليه و آله بهشت را مزيّن گردان؛ و نيز حورالعين را دستور بده تا خود را بيارايند و زينت بخشند. [1] .