اي آن كه اقدم از همه، ما سوي توئي

محرم به خلوت حرم كبريا توئي



ذات تو گر نبود، ز هستي نشان نبود

مقصود حقّ ز هستي هر ماسوا توئي



اي مظهر خدا، تو خدا نيستي ولي

اندر محيط علمِ خدا ناخدا توئي



تا وصف طلعت تو شنيدم، به خويشتن

گفتم كه معني قسم والضُّحي توئي



واجب ولاي تو به همه اوليا بود

باب النّجات سلسله انبيا توئي



هم جسم مصطفائي و هم روح مصطفي

مِرآت و مظهر عليّ مرتضا توئي



نور دو چشم و زاده زهرائي، اي حسين

يكتا برادر حسن مجتبي توئي



وصف صفات ذات تو، برتر ز فهم ماست

مدح تو بس، كه خامس آل عبا توئي



مخصوص رتبه لقب لافتي عليّ است

بعد از عليّ فتي پسر لافتي توئي



غير تو كَسْ نگشته مشرّف به اين شرف

اين فخر بس تو را كه شه كربلا توئي



روز جزا به ذاكر عاصي شفيع باش

از بهر آن كه شافع روز جزا توئي [1] .