گريه و عزاداري بر امام حسين (ع) نيز، چنين است ؛ يعني لذّت بخش است . به قلب صفا و روشني مي دهد. ايمان و اعتقاد را تقويت مي كند. جامعه و انسان را مي سازد.چراغ راه سعادت است . مقلّب القلوب است و رشد آور و نشاط انگيز. لذا انسان بعد از آن ،احساس سبكي و نزديكي به خدا مي كند. نه اين كه احساس يأس و افسردگي . مي توان گفت ، اشك بر امام حسين (ع) از جمله مصاديق اين شعر است :



«گريه بر هر درد بي درمان دوا است

چشم گريان ، چشمه فيض خداست »



و به همين خاطر است كه دشمنان عزمشان را جزم كرده اند تا اين اشك ارزشمند و سازنده و آموزنده تحرك آور را از ما بگيرند.

در پايان

اين شعر عمر بن فارض مصري را در آخر قصيده يائيه اش ، مناسب با حال خود ديدم :



«ذهب َ العُمر ضياعاً وانْقضي

باطلاً اِن ْ لَم افزمِنك بشي ء»



«غَير ما اُوتيت َ مِن عَهدي الوِلا

عِترة المبعوث مِن آل قصي »



خداوند به ما توفيق ده كه آزاد و آزاده باشيم و از بند غير خدا، خود را برهانيم و همچنان كه تو ما را آزاد آفريدي ، با همان پاكي و آزادگي به سويت رجوع كنيم . الهي فرقان و قدرت تشخيص به ما عنايت فرما تا مكر دشمنان را به خودشان باز گردانيم .