هر مصيبت زده اي كه خدا برايش ، اجر معين فرموده ، پاداشش به اعتبار مصيبت اوست . هر چه مصيبت سخت تر، اجرش هم بيشتر است . و از آن جا كه مصيبت امام حسين (ع)، بزرگ ترين مصيبت ها است : «و اعظم بك المصاب » و نمونه اش را در عالم سراغ نداريم ، مصيبتي كه در آسمان و زمين انقلاب به وجود آورد، لذا ثواب هاي دستگاه حسين (ع) هم نامحدود است و «اجزل بك الثواب » مي باشد.

به بعضي از اين ثواب ها در بخش گذشته اشاره شد. و اينك هم به برخي ديگر اشاره مي شود:

در روايت است : «اگر كسي مومن غمناكي را شاد كند، اسباب شادي اش در قبر فراهم مي گردد».

پس خوشا به حال كسي كه با گريه كردن بر حسين (ع)، پيامبر و علي و فاطمه زهرا را شاد گرداند. و هم چنين آثار گريه بر امام حسين (ع) خصوصاً در حال جان كندن و در قبر و عالم برزخ و محشر هويدا خواهد شد.

گفته شده : «نفس المهموم لِظلمنا تسبيح ٌ وَ هَمّه لنا عِباده » يعني چنانچه در ماه رمضان نفس كشيدن روزه دار ثواب تسبيح دارد، در مجلس عزاي حسين هم (يا هر وقت كه غم حسين داشته باشي ) هر نفسي كه مي كشي ثواب تسبيح دارد.

روايتي ديگر است كه مي فرمايد:«مَن بكي علي الحسين وَ جَبت له الجنة ؛ كسي كه بر حسين (ع) گريه كند، بهشت بر او واجب مي گردد.»