شهادت يعني خبري قاطع . وقتي انسان مي تواند نسبت به چيزي با قطع و يقين سخن سرايد كه او را ايمان به گفته هايش باشد. ايمان را لوازمي است كه بدون آن نمي توان به مقصود رسيد.

پس اگر آمده است كه زائر بگويد:«و شهادت مي دهم كه نماز خواندي .... ايفا و اداي حق نمودي ؛ يعني بايد به اين يقين برسي كه حسين (ع) اين گونه بوده است ».

يقين نيز آن گونه كه در زيارات وي آمده ، فرع به دم يا موت و عمل صالح است .حال اگر زائري آرزو دارد كه تمام و كمال ثواب زيارت حسين (ع) كه يقيناً شفاعتش را در پي دارد؛ ببرد، بايد با ايماني برخواسته از علم و عمل ، شهادت به راستي حضرتش را سرلوحه اعمال و افكار خود قرار دهد.

هر چند كه اين كار سودي براي امام ندارد، اما دق ّ البابي است براي فتح مشكلات خود زائر و قرار گرفتنش در سايه عنايات ايشان ، تا وي نيز بتواند ملازمت با امام را درك كند.