هر آنچه را كه خدا آفريد؛ براي اين خاندان و چونان تحفه اي از آن ايشان بود.

حسين (ع) كه فرزند علي و نواده پيامبر اكرم (ص) رحمت عالميان است ؛ به تصريح پيامبر، شفيع اين امت مي باشد. اين حاكي از سخاوت و مهرباني آل كساء به پيروان ايشان است .

پس اگر ما نعمتي را در دستان خود احساس مي كنيم ؛ بايد بدانيم كه وامدار چه كساني هستيم .

اين مطلبي است كه مي توان آن را در جاي جاي متون روايي ديد. از جمله در زيارات حسين (ع) اشاراتي كافي بدين موضوع رفته است . آنجا كه مي فرمايد:

«آسمان به سبب شما باران مي باراند و زمين به خاطر شما درخت مي فشاند. و درختان از برايتان به بار مي نشيند».

اين جملات به مثابه كنايه اي است از بيان اين حقيقت كه ، ايشان واسطه هاي فيض الهي و سبب اتصال خاك و افلاك هستند. و شايد بتوان گفت كه اينان روحي دميده شده ، در كالبد وجودند.