در درس سيزدهم اين كتاب با موضوع «نهضت اسلامي ايران چگونه شكل گرفت ؟»،در مورد عاشوراي سال 42 و اقدامات ساواك و سخنراني امام خميني (ره) در اين روز مطالبي به شرح ذيل آورده شده است :

«...با فرا رسيدن ماه محرم سال 1342 ه.ش ، امام به سخنرانان مذهبي رهنمود دادند كه بايد سكوت در مقابل رژيم شاه را بشكنند. امام همچنين خطر اسرائيل و عمال آنان را به مردم تذكر دادند و از مصيبت هايي كه بر سر اسلام وارد شده است ، سخن گفتند. درهمين زمان ساواك روز نهم محرم (تاسوعا) عده اي از سخنرانان مذهبي را احضار كرد وبا تهديد بسيار به آنان گوشزد كرد كه تنها در صورتي اجازه دارند در مجالس عزاداري سخنراني كنند كه سه شرط زير را بپذيرند:

1ـ عليه اسرائيل مطلبي نگويند.

2ـ عليه شخص اول مملكت يعني شاه سخني نگويند.

3ـ مرتب به گوش مردم نخوانند كه اسلام در خطر است .

با همه كنترل هاي شديد پليسي و امنيتي حكومت ، روز عاشورا جمعيت بسياري از مردم تهران به خيابان ها ريختند و به طرف دانشگاه حركت كردند و از آنجا تا مقابل كاخ مرمر پيش رفتند و شعار مرگ بر ديكتاتور را سر دادند.

«...در روز عاشورا مردم شهرهاي مختلف كه به قصد زيارت به قم آمده بودند با طلاب و روحانيون و گروه زيادي از مردم اين شهر، براي شنيدن سخنان امام خميني در مدرسه فيضيه و صحن هاي حضرت معصومه (س) و ميدان آستانه اجتماع كردند... اثرات كوبنده سخنراني امام در روز عاشورا سبب شد كه رژيم تصميم به دستگيري ايشان بگيرد.»

همچنين در درس پانزدهم اين كتاب با موضوع «انقلاب اسلامي ايران (2)» به راهپيمايي هاي تاسوعا و عاشوراي سال 57 اشاره گرديده است :

«... فرارسيدن ماه محرم به مبارزه ، انگيزه و تحرك بيشتري مي داد. به همين دليل راهپيمايي هاي تاسوعا و عاشوراي سال 57 يكي از عظيم ترين اجتماعات مردمي در طول تاريخ بود.»