در درس نهم اين كتاب با موضوع «اجتهاد و رهبري » در مورد مفهوم اجتهاد و رهبري و ويژگي هاي هريك مطالبي عنوان شده است . در قسمتي از اين مطالب به حديثي از امام حسين (ع) درباره ويژگي هاي فقيه اشاره شده است :

«...امام حسين (ع) مي فرمايد: اجراي امور و قوانين دين در دست فقيهاني است كه بر حلال و حرام دين امين باشند.»

در درس چهاردهم اين كتاب با موضوع «اهل بيت پيامبر، حاملان علوم الهي » نيز، درمورد اهل بيت : به عنوان جانشينان پيامبر و حاملان علوم الهي مطالب آموزنده اي درج گرديده است . در قسمتي از اين مطالب به امامت امام حسين (ع) و اولادش اشاره شده است :

«...آن گاه رسول خدا به فرزندم حسن اشاره كرد و فرمود: اول آن ها، حسن است .سپس نگاهي به حسين نمود و فرمود: دومين آن ها حسين است . و بقيه ، از اولاد حسين هستند.

امام صادق (ع) فرمود: حديث من حديث پدرم است و حديث پدرم حديث جدّم و حديث جدّم ، حديث امام حسين و حديث امام حسين ، حديث امام حسن و حديث امام حسن ، حديث پدرش اميرالمؤمنين و حديث اميرالمؤمنين ، حديث رسول خدا و حديث رسول خدا، قول خداي متعال است .»

هم چنين در درس پانزدهم كتاب مذكور با موضوع «رفتار ائمه در برابر خلفاي جور» درمورد سيره عملي و رفتار ائمه (ع) در برابر رفتار ظالمانه و ضد اسلامي خلفاي جور زمان خودشان مطالبي آورده شده است . در قسمتي از اين مطالب به رفتار امام حسين (ع) در مقابل بني اميه اشاره شده است :

«... امام حسين (ع) براي رسوا كردن حكومت بني اميه ، مصلحت اسلام و مسلمانان را در اين ديد كه قيام كند و به جهانيان بفهماند كه فرزند پيغمبر با حكومت ضد اسلامي يزيد مخالف است و با آن مبارزه مي كند؛ حتي اگر خود و فرزندانش (و حتي فرزند شيرخوارش ) در اين جهاد مقدس به شهادت رسند. امامان ديگر هدف امام حسين (ع) را پي گيري كردند و هر يك با توجه به اوضاع و شرايط ويژه اي كه با آن رو به رو بود،شيوه هاي مناسبي را در پيش گرفت .

... امام خميني (ره) مي فرمايد: شهادت اميرالمؤمنين (ع) و نيز امام حسين (ع) و حبس و شكنجه و تبعيد و مسموميت هاي ائمه : همه در جهت مبارزات سياسي شيعيان عليه ستمگرها بوده است و در يك كلمه ، مبارزه و فعاليت سياسي بخش مهمي از مسئوليت هاي مذهبي است .»

در درس شانزدهم اين كتاب نيز با موضوع «شيعه و سني » در مورد عقيده دو دسته بزرگ مسلمانان يعني شيعه و سني در مورد جانشيني پيامبر (ص) مطالبي آمده است . در قسمتي از اين مطالب به امامت امام حسين (ع) اشاره شده است :

«... حضرت علي بن ابيطالب هم به امر پيامبر (ص) امامان بعد از خود ـ به ويژه امام بعد از خود، حضرت امام حسن (ع) ـ را به مردم معرفي فرمود و امام حسن برادرش امام حسين را به سفارش پيامبر و به امر خدا براي امامت معرفي نمود. امام حسين هم به سفارش پيامبر و به امر خدا، فرزندش امام سجاد (ع) رابه امامت معرفي كرد و به اين ترتيب ، تا امام دوازدهم ، هر امامي امام بعد از خود را تعيين و معرفي فرمود.»