دانكيري در كتاب «شهسوار اسلام » به علاقه ايراني ها به امام حسين اشاره نمود وبي اعتنايي امام به نصيحت فرزدق را ذكر مي كند كه فرزدق به امام گفت : «اندكي تأمل كنيد تا كنون قلب هاي مسلمين با شماست ولي شمشير آن ها با پسر معاويه است . امام حسين (ع) به نصيحت او اعتنا نكرد».

او در مورد وحشي گري سپاه يزيد و تأثير قيام امام چنين مي نويسد:

«سربازان يزيد در آن روز (عاشورا) چنان وحشيگري و سبعيتي از خود نشان دادند كه تا آن روز كسي نظير آن را به خاطر نداشت ، آن ها حتي به كودكان شيرخوار و خردسال رحم نكردند وسر خونين حسين به دمشق فرستاده شد و يزيد پنداشت كه ديگر با اين پيروزي خواهد توانست از لذت صلح و آرامش بهره مند گردد... اما خاطره آن هر سال تا به امروز در ميان سيل اشك و نوحه خواني ها و مرثيه ها تجديد مي گردد. غيرت (پيروان ) امام را به جوش آورد و ميل انتقام را بيش از پيش در آنان تقويت نمود».

هنگامي كه حسين كشته شد بربدنش جاي 33 نيزه و 34 ضربه شمشير يافتند.خولي سنان بن انس سرِ امام را از بدنش جدا كرد و به خولي سپرد و لباس هاي امام را درآوردند و به سوي خيمه ها روي آوردند و آن ها را غارت كردند. و به زناني كه براي حفظ لباس هايشان مقاومت مي كردند، هجوم بردند و غارت شان كردند.



گشتند انبياء همه گريان و بوالبشر

برچشم تر ز شرم نبي آستين گرفت



كردند پس به نيزه ، سري را كه آفتاب

از شرم او نهفت رخ زرد در آفتاب



«صباحي بيدگلي »