او در مورد مصيبت بزرگ كربلا مي گويد: «آيا قلبي پيدا مي شود كه وقتي درباره كربلا سخني به گوش مي رسد، مالا مال حزن و اندوه نگردد؟ حتي غير مسلمانان هم نمي توانند پاكي روحي را كه اين جنگ اسلامي در برداشت انكار كنند.»

روز كربلا در دل دوستداران علي و پيروان تشيع ، شعله تازه و فروزان تري برافروخت و ريخته شدن خون نواده پيغمبر با وحشيانه ترين نوع و هزاران شكنجه و عذاب ، خشم و نفرت زايد الوصفي درميان پيروان امام پديد آورد كه در مصيبت كربلا دل ها سخت به درد آمد و از همان وقت اين روح شهادت و فداكاري و حقير شمردن مرگ به فعاليت شيعيان قدرت دائم التزايدي بخشيد... .



اين زمين پر بلا را نام ، دشت كربلاست

اي دل بي درد، آه آسمان سوزت كجاست



اين فضا دارد هنوز از آه مظلومان اثر

گر زدود آه ما عالم سيه گردد رواست



«محتشم كاشاني »