در زيارت جامعه كبيره كه از معتبرترين زيارات محسوب مي گردد، چنين مي خوانيم : «السلام عليكم يا أهل بيت النبوة و موضع الرسالة .. ومعدن الرحمة و خزّان العلم » آري امامان گنج هاي دانش آگاهي اند و ماتشنگان ، ظرف هاي ترك خورده از جهالت هايمان را بايستي در سرچشمه آنان سيراب سازيم .

و دريغ كه ايام غدار فرصت ها را از كف گرفت و كاسه ليسان متاع قدرت روزگار امامان را به جنگ وتباهي و گرفتاري سوق دادند وفريادهاي «سلوني قبل أن تفقدوني » را با پرسش هاي نابجا در گلو خشكاندند و حسين نيز از همين تبار است . تبار صالحان و صاحبان دانش الهي . وصد افسوس كه ما بر كرانه تاريخ تنها «نمي از «يم ّ» علم و عملشان را شاهديم . آن هم از لا به لاي دعاهايشان و دعاي او در روز عرفه آنجا كه در مقام شكر به كالبد شكافي اعضاء، عصب ها ورگ ها اشاره مي كند: «وأنا أشهد يا إلهي بحقيقة إيماني ... و علائق مجاري نور بصري و أسارير صفحة جبيني و...» وچه كنم كه نه من غواص اين بحر مواجم ونه مجالي مانده است .