سنت ها همان برگ ها و شاخه هاي تغذيه كننده درخت دين اند. اگر آن ها بخشكندو از بين بروند، حيات دين نيز دچار اختلال و در پايان مرگ مي شود. از همين روست كه امام با تأكيدي فراوان به بصريان آنان را به كتاب وسنت مي خواند: «أنا ادعوكم إلي كتاب الله وسنة نبيك فإن السنة قد اميتت و البدعة قد اُحييت » چرا كه فرهنگ سنت شكني و بدعت گذاري خود سنتي گشته بود و اين بود كه بايستي ، سنت ها باز مي گشت يا دست كم ياد آوري مي شد تا درخت دين پرطراوت بماند و مؤمنان در سايه سار آن به امنيت و سعادت روزگار بگذراند. واين همان چيزي است كه به ما مي آموزد، در برابر كمترين انحراف از سنت ها و گشوده شدن دروازه بدعت ها بياشوبيم تا هستيمان ، بر باد نرود و زيارت لقلقه زبانمان نگردد، كه مي گوييم : «وسننت السنن وأطفأت الفتن ودعوت إلي ارشاد»