ـ بهاي اشك بر شهادت امام حسين (ع) بهشت است .

ـ مزد سختي ديدن در راه ولايت اهل بيت ، نجات از دوزخ است .

«أيّما مُؤمِن ٍ دَمَعَت ْ عَيْنَاه ُ لِقَتْل ِ الحُسين ِ بن علّي (ع) دَمْعَة ً حَتَّي تَسيِل عَلَي خَدِّه ِ فِينا لاذي ً مَسَّنَا مِن ْ عَدَّوِنا في الدنيا بوَّأه ُ اللهُ بِهَا في الجَنَّة ِ مَبَوَّأ صِدْق ٍ..

وَأَيُّما مُؤمن ٍ مَسَّه ُ أذي ً فِينا فَدَمَعت ْ عَيْناه ُ حَتَّي تَسيِل عَلَي خدِّه ِ مِن ْ مَضَاضَة ٍ مَا أوذِي فِينا صَرَف َ اللهُ عَن ْ وَجْهِه ِ الاذَي وَآمَنَه ُ يَوْم َ القيامة ِ مِن ْ سخطِه ِ والنّارِ.؛

هر انسان با ايمان ـ شيعه اي ـ بر شهادت حسين بن علي (ع) اشكي بريزد و برگونه اش روان گردد و برگرفتاري هايي كه دشمنان ما در دنيا بر ما روا داشته اند، زاري كند؛ خداوند جاي گاه راست پيشگان را در بهشت نصيب او گرداند.

و هر شيعه اي در راه ما به او آزاري رسد و اشكي ريزد، خداوند گرفتاري ها را از او دور سازد و روز قيامت او را از شدايد و آتش در امان دارد».