ـ وجود حسين از من است وبقاي من از حسين ؛

ـ طريق محبوبيت نزد خدا، عشق به حسين است .

«حُسين ٌ مِنِّي وَأنَا مِن ْ حُسين ، أَحَب َّ اللهُ مَن ّ أحَب َّ حُسيْناً؛. حسين از من و من از حسينم ، خداوند دوستداران حسين را دوست دارد».

پيامبر گرامي اسلام (ص) واسطه فيض خلق وجود مقدس امام حسين (ع) و در سلسله علل وجودي آن امام مي باشند به همين جهت مي فرمايند: «حسين منّي ».

واز طرف ديگر، امام حسين (ع) نيز در سلسله علل ، علت بقاي دين اسلام و ماندگاري آيين محمدي است ؛ به طوري كه اگر ايشان و سيره شهادت خواهانه او نبود،دين اسلام و نام پيامبر گرامي اسلام باقي نمي ماند. فرياد عاشورايي سالار شهيدان در روز عاشورا نشان از اين مطلب دارد.

به همين جهت پيامبر گرامي اسلام مي فرمايد: «و أنا من حسين ».

از همين رو، اين دو وجود عرشي در سلسله علل تحقق و بقاي يك ديگر قراردارند. و آن كلام نبوي گوياي وحدت ويگانگي وجودي و ارزشي اين دو ستاره درخشان عالم وجود است ؛ چنان كه حكما نيز مي گويند: علت مبقيه همان علت مُوجده است .

خاتم پيامبران (ص) در آخر به مطلبي مهم و به عاملي براي فتح گنج محبت خدا تصريح مي كنند و مي فرمايند: يكي از كليدهاي گشايش باب محبت خدا، دوستي و محبت به حسين (ع) است . و اين حكمتي حكيمانه است براي آناني كه سلوك نظري و عملي عروج به قله محبت خداي را طالبند.