وجود تمام معصومين : نور خداوند هستند، مخصوصاً وجود با بركت امام حسن و امام حسين (ص). اگر كسي به سوي نور، حركت كند، بايد داراي عدالت ، تقوا و رهايي از هواهاي نفساني باشد؛ زيرا با گناه و معصيت كه ظلمت و تاريكي است ـ رسيدن به نورامكان ندارد. لذا در آيات و روايات متعدد آمده است كه نور امامان سبب هدايت است : از پيامبر (ص) نقل شده است كه فرمود:

«لَمّا خَلَق َ اللهُ الجَنَّة َ، خَلَقَها مِن ْ نُورِ وَجْهِه ِ، ثُم ّ أَخَذَ ذلِك َ النُّورَ فَقَذَفَه ُ، فَأَصابَنِي ثُلْث ُالنُّور، وَأَصاب فاطِمَة ثلْث ُ النّورِ، وَأَصاب َ عَلِيّاً وَأَهْل ُ بَيْتِه ثُلْث ُ النُّورِ، فَمَن ْ أَصابَه ُ مِن ْ ذلِك َالنُّورِ إهْتَدي إلي وِلايَة ِ آل ِ مُحمّدٍ، وَمَن ْ لَم ْ يُصِبْه ُ مِن ْ ذلِك َ النّورِ ضَل َّ عَن وِلايَة ِ آل ِ محمّدٍ».

«هنگامي كه خداوند، بهشت را از نور خود آفريد، سپس آن نور را پراكنده كرد، به من و فاطمه يك سوم از آن نور رسيد و به علي و اهل بيتش يك سوم از آن نور رسيد. پس به هركسي كه از آن نور برسد، به ولايت آل محمّد (ص) هدايت پيدا مي كند و به كسي كه از آن نور نرسد، به ولايت آل محمد:، گمراه مي شود».