در كتب معتبر اهل تشيّع و تسنن ، روايات فراواني وجود دارد كه رسول خدا (ص) فرموده است : «مُحِب ّ امام حسن و امام حسين ، مُحِب ّ من است و هر كس كه مُحِب ّ من باشد، مُحِب ّ خداوند است .

دشمنان آنان ، دشمن من هستند، هركس كه دشمن من باشد، دشمن خداوند است ».

در اين رابطه به چند نمونه از روايات اشاره مي كنيم :

ابوهريره گويد: «خرج علينا رسول الله (ص) و معه الحسن و الحسين ... فقال : رجل يا رسول الله انك لتحبهما؟

قال رسول الله (ص) من احبهما فقد احبني و من ابغضهما فقد ابغضني ». روزي پيامبر (ص) به همراه حسن و حسين از منزل بيرون آمد، مردي گفت : اي پيامبر خدا! آيا اين دو را دوست مي داري ؟! پيامبر (ص) فرمود: هر كس اين دو را دوست بدارد، مرا دوست داشته ، و هر كس اين دو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است ».

سلمان فارسي گويد پيامبر (ص) فرمود: «الحسن والحسين ، من احبهما احببته و من احببته احبه الله و من احبه الله، ادخله جنات نعيم و من ابغضته ، ابغض الله و من ابغضه الله، أدخله جهنم و له عذاب مقيم ». كسي كه حسن و حسين را دوست بدارد، من او را دوست مي دارم ، و كسي را كه من دوست داشته باشم ، خداوند نيز او را دوست دارد، و هركس را كه خداوند دوست داشته باشد، او را وارد بهشت برين مي كند و هر كسي را كه من او را دشمن بدارم ، خداوند او را دشمن خواهد داشت ، و هر كسي كه خداوند او را دشمن بدارد،او را داخل دوزخ مي كند.»