عن أبي هريرة قال : كان النبي (ص) يدلع لسانه للحسين (ع): فيري الصبي حمرة لسانه فيهش ّ فقال : عينية بن بدر: ألا أراه يصنع هذا بهذا؟ فو الله إنّه ليكون لي الولد قدخرج وجهه وما قبّلته قط ، فقال : «من لا يرحم لا يُرحم .»

احمد حنبل در مسندش از ابو هريره نقل كرده كه او گفته است : «پيامبر (ص) زبانش را براي حسين (ع) (در حال كودكي او) بيرون مي آورد، كودك سرخي زبان او را مي ديد، با اشتياق و سرور به او متمايل مي شد. عينيه پسر بدر كه اين حالت را مشاهده كرد، با تعجب گفت : پيامبر را مي بينم كه با اين بچه چه كار مي كند؟! به خدا سوگند من اولاد و فرزند دارم و صورت آنان را هرگز نبوسيده ام . رسول خدا(ص) (در جواب كلام عينيه ) فرمود: «كسي كه رحم نداشته باشد مورد ترحم قرار نمي گيرد.»

اين حديث به صراحت و روشني اين مطلب را مي رساند كه حضرت رسول (ص) براي خوشحالي امام حسين در هنگام كودكي او زبان مباركش را براي بيرون مي آورد، تا فرزندش را خوشحال سازد، و هنگامي كه اين عمل مورد تعجّب مردان بي رحم واقع مي شد، پاسخ حضرت اين بوده است كه «كسي كه بي رحم باشد، مورد ترحم قرار نخواهد گرفت .»