او در شب عاشورا پس از خطبه امام حسين (ع) برخاست و گفت :

«بهانه ما در پيشگاه خدا براي تنها گذاردن تو چيست ؟ به خدا سوگند اين نيزه را در سينه آنها فرو برم و تا دسته اين شمشير در دست من است بر آنها حمله مي كنم ، و اگر سلاحي نداشته باشم كه با آن بجنگم ، سنگ برداشته و به طرف آنها پرتاب مي كنم ، به خدا سوگند كه ما تو را رها نمي كنيم تا خدا بداند كه حرمت پيامبر را در غيبت او در باره تو محفوظ داشتيم ، به خدا قسم اگر بدانم كه كشته مي شوم و بعد زنده مي شوم و سپس مرا مي سوزانند و ديگر بار زنده مي گردم و سپس در زير پاي ستوران بدنم درهم كوبيده مي شود و تا هفتاد بار اين كار را در حق من روا بدارند، هرگز از تو جدا نگردم تا در خدمت تو به استقبال مرگ بشتابم ، و چرا چنين نكنم كه كشته شدن يك بار است و پس از آن كرامتي است كه پاياني ندارد».