عيسي بن حارث كندي گويد:

«چون حسين بن علي عليه السلام را شهيد كردند تا هفت روز هر گاه كه نماز عصر را مي خوانديم به آفتاب كه نورش بر ديوار خانه ها مي تابيد نگاه مي كرديم و مي ديديم كه از شدت سرخي گويا كه لحافي سرخ رنگ است!» [1] .

نيز از محمد بن سيرين آورده شده است كه:

«اين قرمزي شفق تا هنگام شهادت حضرت سيدالشهداء عليه السلام وجود نداشت و پس از شهادت آن حضرت بوجود آمد.» [2] و نيز حكايت شده كه:

«چون حضرت سيدالشهداء عليه السلام به شهادت رسيد، آفتاب چنان گرفت كه ستارگان در آسمان نمودار شدند و مردم گمان مي كردند كه قيامت بر پا شده است.» [3] .


و بنابر نقل هاي مختلف:

«بعد از شهادت امام حسين عليه السلام در برخي اماكن تا سه روز و در بعضي جاها تا چهل روز از آسمان خون باريد!» [4] .

نيز آمده است كه:

«در صبح گاه شب شهادت امام حسين عليه السلام هر سنگ و سنگريزه اي را كه از زمين برمي داشتند در زير آن خون تازه اي كه در حال جوشش بود مشاهده مي كردند.» [5] .

پس از شهادت آن بزرگوار، زمين به سختي لرزيد و شرق و غرب تاريك شد و مردم را زلزله و برق فروگرفت و آسمان خون باريد و هاتفي از آسمان ندا كرد كه:

«به خدا سوگند، امام فرزند امام و برادر امام و پدر امامان، حسين بن علي، كشته شد.» [6] .